برخی پژوهشگران غربی معتقدند سنت مهایانه به شدت از سنت هینهیانه فاصله گرفته است. در واقع اینان معتقدند مهایانه معرف آیین بودای جدیدی است. زیرا، از یک سو، مفاهیمی را به کار میبرد که در سنت اولیه چندان برجستگی ندارند، و از سوی دیگر، در مقابل سنت تیرهواده ادعای برتری اخلاقی دارد. این جستار ضمن معرفی اخلاق مهایانه میکوشد نشان دهد که سرشت اخلاق مهایانه پیچیده است، به طوری که در برخی موارد نشاندهندۀ رشد و تحول آموزههای اولیه است و در مواردی هم در تضاد با آنهاست. اما در اخلاق مهایانه تقریباً هیچ دستور یا فضیلتی را نمیتوان یافت که در نظامهای اخلاقی دیگر مکتبهای بودایی یافت نشود. این پژوهش همچنین نشان خواهد داد که اخلاق مهایانه در قبال اخلاق هینهیانه از چهار جنبه برتری دارد که عبارتاند از: دستهبندی اصول اخلاقی، نوع قواعد اخلاقی مشترک و خاص، گستردگی اخلاقیات، و عمق آموزههای اخلاقی.
Some scholars believe that Mahayana Buddhism goes extremely far from early Buddhism. Indeed, they believe that Mahayana is a deviation from the early Buddhism; since Mahayana, as I myself believe, on the one hand, makes use of the conceptions which are not so much important in early Buddhism, and on the other hand, it claims to be superior to Hinayana as regards morality. This article will try to show that the nature of Mahayana ethics is complex; and there is evidence for its development in some respects. In either case it will be shown that Mahayana ethics contains no precepts and values which cannot be found in other major Buddhist ethical traditions. Mahayana texts indicate that Mahayana morality is superior to Hinayana morality. According to this view, Mahayana morality can be regarded as superior to its Hinayana counterpart in four respects: classifications of moral principles, shared and different moral rules, extension, and depth.