ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تطبیقی آیین ابیونی با قرآن: پاسخگویی به شبهه اقتباس
امین قضایی در کتاب نامههایی برای محمّد (ص) پیامبر؛ پژوهشی بر ریشههای قرآن احکام اسلامی را متأثر از مذهب یهود میداند و معتقد است متن کنونی قرآن، نامهها و ملحقاتی بوده که از طرف فرقهای یهودیمسیحی به نام «ابیونیها» برای پیامبر اسلام (ص) ارسال میشده است. این جستار مدعیات امین قضایی را به روش تحلیلیانتقادی و با رویکرد تاریخی بررسی میکند. با بررسی تاریخ فرقه ابیونی و مطالعه تطبیقی آموزههای آیین آنها با اسلام و همچنین امکان ارتباطشان با پیامبر (ص) در حجاز، این مطلب مشخص شده است که هیچ ارتباطی بین فرقه مذکور با پیامبر اسلام (ص) وجود نداشته و قضایی با آگاهی سطحی از آداب و مناسک فرقه ابیونی و پیشنهادن مستندات شاذ، فرضیههایی را مطرح کرده است که تاریخ درباره این فرقه چنین مستنداتی را تأیید نمیکند، به طوری که میتوان گفت دیدگاه وی درباره قرآن هیچگونه پشتوانه علمی ندارد.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105053_f3dcd24d7e40ff68c5a60a335abf22e8.pdf
2020-02-20
8
33
ابیونی
قرآن
نامه
شبهه
امین قضایی
مرتضی
سازجینی
mortazasazjini@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، قم، ایران
LEAD_AUTHOR
رحمان
عشریه
oshryeh@quran.ac.ir
2
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، قم، ایران
AUTHOR
محمدعلی
رضایی اصفهانی
rezaee@quransc.com
3
استاد گروه علوم قرآن و حدیث، جامعة المصطفی العالمیة، قم، ایران
AUTHOR
کتاب مقدس (1396). ترجمه: فاضلخان همدانی، تهران: اساطیر، چاپ چهارم.
1
ابن حجه حموی، تقی الدین ابوبکر (2004). خزانة الادب و غایة الارب، تحقیق: عصایم شقیو، بیروت: دار البحار.
2
انصاریان، حسین (1383). ترجمه قرآن، قم: اسوه.
3
ایلخانی، محمد (1374). «پولس»، در: ارغنون، ش5 و 6، ص393-414.
4
بابایی اهری، مهدی (1381). «اخلاق در کسب و کار»، در: کمال مدیریت، س1، ش1، ص99-118.
5
بخاری، محمد بن اسماعیل (1401). صحیح البخاری، بیروت: دار ابن کثیر.
6
بهشتی، احمد (1365). «عیسی، پیامبر اسلام؛ بخش چهارم: کتاب هرماس»، در: درسهایی از مکتب اسلام، س26، ش9، ص46-51.
7
جعفری، یعقوب (1376). تفسیر کوثر، قم: مؤسسه انتشارات هجرت.
8
الحاج، ساسی سالم (2002). نقد الخطاب الاستشراقی، بیروت: دار المدار الاسلامی.
9
الخضری، القسّ حنّا جرجس (1304). تاریخ الفکر المسیحی، قاهره: دار الثقافة.
10
دانیلو، ژان (1383). ریشههای مسیحیت در اسناد بحرالمیت، ترجمه: منصور معتمدی، علی مهدیزاده، تهران: نشر ادیان.
11
الدوالیبی، معروف (1368). المدخل الی علم اصول الفقه، دمشق: مطبعة الجامعة السوریة.
12
سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم (1378). «درآمدی بر شناخت کتاب مقدس»، در: هفتآسمان، س1، ش2، ص144-162.
13
طالبی، حسن (1383). «نجاتشناسی از دیدگاه مسیحیت و اسلام»، در: پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی، ش10 و 11، ص107-128.
14
عامری، سامی (2010). هل القرآن الکریم مقتبس من کتب الیهود والنصاری، عمان: المؤسسة العلمیة الدعویة العالمیة مبادرة البحث العلمی لمقارنة الادیان.
15
عباسزاده، حمید (1389). «اقتباسهای قرآنی در نهجالبلاغه»، در: مطالعات تفسیری، ش1، ص38-55.
16
غفورینژاد، محمود؛ رسولخانی شهنانی، مرضیه (1388). «مقایسه تطبیقی مجازات در متون یهود و اسلام در سه جرم قتل، زنا، سرقت»، در: فقه و تاریخ تمدن، ش22، ص131-161.
17
قضایی، امین (1394). نامههایی برای محمّد پیامبر؛ پژوهشی بر ریشههای قرآن، سوئد: انتشارات آزاد ایران.
18
کرنز، ارل. ای. (بیتا). سرگذشت مسیحیت در طول تاریخ، ترجمه: آرمان رشدی، تهران: انتشارات ایلام.
19
کریمر، آلفرد فون (1920). تاریخ الحضارة فی الشرق، ترجمه: خوداباکش، قاهره: بینا.
20
کونگ، هانس (1384). تاریخ کلیسای کاتولیک، ترجمه: حسن قنبری، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.
21
گریدی، جوان ا. (1384). مسیحیت و بدعتها، ترجمه: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، قم: طه، چاپ دوم.
22
مبلغی آبادانی، عبدالله (1373). تاریخ ادیان و مذاهب جهان، تهران: منطق.
23
مطهری، مرتضی (1382). یادداشتهای استاد مطهری، تهران: صدرا.
24
مکارم شیرازی، ناصر (1386). یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، تهران: دار الکتاب الاسلامیة، چاپ چهارم.
25
مکارم شیرازی، ناصر؛ و همکاران (1371). تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الإسلامیة.
26
مؤدب، سیّد رضا (1393). مبانی تفسیر قرآن، قم: انتشارات دانشگاه قم، چاپ سوم.
27
میلیر، ویلیام (1396). تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری روم و ایران، ترجمه: علی نخستین، تهران: اساطیر، چاپ دوم.
28
ناس، جان (1392). تاریخ جامع ادیان، ترجمه: علیاصغر حکمت، تهران: علمیفرهنگی، چاپ بیستودوم.
29
نوابی قمصری، مریم السادات (1393). «اسنیها و مندائیان: مقایسه باورها و آیینها»، در: ادیان و عرفان، س47، ش2، ص333-361.
30
هاکس، جیمز (1394). قاموس کتاب مقدس، تهران: اساطیر، چاپ سوم.
31
همتی، محمدعلی؛ شاکر، محمدکاظم (1395). گزارش، نقد و بررسی آرای کریستف لوکزنبرگ در کتاب قرائت آرامیسریانی قرآن، قم: دانشکده اصولالدین.
32
Bousquet, G. H. (1947). "Le Mystere da la Formation at des Origines du Figh", in: Revue Algerienne, Tunisienne ET Marocaine de la Legislation et de la Jurisprudence, vol. 63, p. 76, alger.
33
Collinet, Paul (1925). Histoire de l'école de droit de Beyrouth, Paris.
34
Graham, W. (1980). “Review of Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation”, by John Wansbrough, in: Journal of the American Oriental Society 100ii, vol. 38, pp. 137-141.
35
Kremer, Alfered Von (1875). Culture Geschichte des Orients under den Chalifen, Vienna.
36
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی انتقادی مسئله «شریعت، طریقت و حقیقت» با تأکید بر آموزههای امامیه
مسئله «شریعت، طریقت و حقیقت» از مسائل اختلافی میان شیعه و گنابادیه است. نگاهی که اسلام و شیعه دارد نهفقط منجر به نفی شریعت و احکام شرعی نمیشود، بلکه التزام به آن را ابتدائاً و استدامتاً تقویت میکند. گنابادیه ابتدائاً مانند شیعه است، اما گرچه در ظاهر عباراتشان، استدامتاً نیز تمسک به شریعت را لازم میدانند، ولی در برخی از دیگر عباراتشان تهافت وجود دارد. همچنین، در عمل، التزام همیشگی و مستمر به شریعت را لازم نمیدانند. به همین دلیل است که از دیدگاه کلام و نیز فقه شیعه، برخی دیدگاهها در مسئله «طریقت، شریعت، حقیقت» پذیرفتنی نیست. هدف مقاله نیز معطوف به نکته مذکور است که با بررسی دیدگاه گنابادیه، نقدهای شیعه به آنها را بیان میکند. در پژوهش حاضر در صددیم چیستی «شریعت، طریقت و حقیقت» را بررسی، و با نگاه اسلامی و شیعی نقد کنیم. ابتدا تفاوت این سه مقوله را بیان میکنیم. سپس تلازم آنها با یکدیگر، و مراحل سلوک و جایگاه هر سه را نشان میدهیم. در این میان، جایگاه و نقش «قطب» در شریعت آشکار خواهد شد. این تحقیق بنیادین با روش اسنادی و با مراجعه به کتب، پایگاههای اینترنتی و نرمافزارها صورت گرفته است.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105055_d46404495f5035732426e7baea511c5f.pdf
2020-02-20
36
58
شریعت
طریقت
حقیقت
اسلام
شیعه
علی
الماسی
kashani1496@gmail.com
1
استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی، البرز، ایران
LEAD_AUTHOR
جعفر
مقصودی
jafar.maghsoudi110@gmail.com
2
دانشجوی دکتری معارف اسلامی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
AUTHOR
قرآن کریم (1388). ترجمه: ناصر مکارم شیرازی، تهران: سازمان اوقاف و امور خیریه.
1
نهجالبلاغه، نرمافزار منهاج.
2
آملی، حیدر بن علی (1382). انوار الحقیقة و اطوار الطریق و اسرار الشریعة، شارح: محسن موسوی تبریزی: قم: نشر نورعلی نور.
3
ابن أبی جمهور، محمد بن زین الدین (1405). عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة: قم: دار سید الشهداء، الطبعة الاولی.
4
ابن بابویه قمی (صدوق)، محمد بن علی (1429). کمال الدین و تمام النعمة، قم: مؤسسة النشر الاسلامی، الطبعة الخامسة.
5
ابن منور، محمد (بیتا). اسرار التوحید، به اهتمام: حسین بدرالدین، تهران: سنایی.
6
بیدختی گنابادی، حسنعلی (1385). «تحلیلی انتقادی از فرقه نعمتاللهی گنابادیه»، در: کتاب نقد، ش39، ص137-164.
7
تابنده گنابادی، سلطان حسین (1384 الف). رساله رفع شبهات، تهران: حقیقت، چاپ دوم.
8
تابنده گنابادی، سلطان حسین (1384 ب). نابغه علم و عرفان در قرن چهاردهم، تهران: حقیقت، چاپ سوم.
9
تابنده گنابادی، سلطان محمد (1384 الف). مجمع السعادات، تهران: حقیقت، چاپ دوم.
10
تابنده گنابادی، سلطان محمد (1384 ب). ولایتنامه، تهران: حقیقت، چاپ دوم.
11
تابنده گنابادی، سلطان محمد (1385). سعادتنامه، تهران: حقیقت، چاپ دوم.
12
تابنده گنابادی، علی (1383). خورشید تابنده، تهران: حقیقت، چاپ سوم.
13
تابنده گنابادی، ملاعلی (1346). صالحیه، تهران: چاپخانه دانشگاه تهران، چاپ دوم.
14
تابنده گنابادی، نورعلی (1383). شریعت، طریقت و عقل، تهران: حقیقت، چاپ دوم.
15
تابنده گنابادی، نورعلی (1395). «بعد از پیامبر من بهترین فرد در جهان هستم»، در: https://b2n.ir/215905 (تاریخ دسترسی: 3/3/1398).
16
جوادی آملی، عبدالله (1381). دینشناسی، قم: اسراء.
17
جوادی آملی، عبدالله (بیتا). تفسیر موضوعی قرآن مجید، قم: اسراء.
18
شاه نعمتالله ولی (1380). دیوان شاه نعمتالله ولی، محقق: عباس خیاطزاده، کرمان: انتشارات خانقاه نعمتاللهیه.
19
طباطبایی، محمدحسین (1381). رسالة الولایة، ترجمه: صادق حسنزاده، قم: بخشایش.
20
طهرانی، محمدحسین (1426). اللهشناسی، مشهد: علامه طباطبایی، چاپ چهارم.
21
علوی طباطبایی، علیرضا (1393). فرقه نعمتاللهیه، تهران: راه نیکان، چاپ اول.
22
کاشفی، محمدرضا (1392). عرفان و عشق: قم: دفتر نشر معارف، چاپ نهم.
23
مطهری، مرتضی (1389). مجموعه آثار، تهران: صدرا، چاپ ششم.
24
موسوی خمینی، روحالله (1377). سر الصلوة، تهران: مجتمع خدمات بهزیستی نابینایان رودکی.
25
موسوی خمینی، روحالله (1385). رساله توضیح المسائل، قم: نیلوفرانه، چاپ دهم.
26
موسوی خمینی، روحالله (1406). تعلیقات علی شرح فصوص الحکم والمصباح الانس، تهران: مؤسسه پاسدار اسلام.
27
یوسفیان، حسن (1388). «طریقت، شریعت و حقیقت از دیدگاه صوفیان عارفنما»، در: پژوهشنامه اخلاق، ش5، ص39-68.
28
www.ferghehnews.com
29
ORIGINAL_ARTICLE
نمادسازی قرآن کریم در داستان حضرت نوح (ع(
قرآن کریم در داستان حضرت نوح (ع) به عنوان یکی از عبرتآموزترین قصههای قرآنی بهوضوح تقابل حق و باطل را نشان داده و درباره هر دو گروه، شخصیتهای مهم و برجستهای را ترسیم، و برای نسلهای بعدی الگوپردازی و نمادسازی کرده است. نمادسازی در قصه نوح (ع) در دو دسته «افراد و شخصیتها» و «حوادث و وقایع» انجام شده است. قهرمانان یا شخصیتهای مثبت داستان عبارتاند از حضرت نوح (ع) که نماد پایداری و استقامت در راه حق است و پیروان اندکش که نماد رستگاری و حسن عاقبتاند. ضدقهرمانان یا شخصیتهای منفی، یعنی ملأ و مترفین لجوج و کافر، زن و پسر نوح (ع)، نیز نمادهای حقگریزی و باطلاند. بهعلاوه، قرآن هنرمندانه برخی از وقایع و حوادث را نیز در این داستان نمادسازی کرده است. طوفان، کشتی و عمر نوح (ع) که بهترتیب در ادبیات دینی از دیرباز نماد مکر و قهر الاهی، نجاتبخشی و امنیت، و مشیت ربوبی تلقی شدهاند. توجه به این نمادسازیها در قصههای قرآنی، در ترسیم روشنتر این حکایات عبرتآموز در رسانههای نوشتاری و تصویری کارساز است.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105056_755d835f86ba17b79bf527e723bb8025.pdf
2020-02-20
60
83
قصههای قرآنی
داستان نوح (ع)
نمادسازی
شخصیتهای مثبت
شخصیتهای منفی
داود
معماری
memari@isr.ikiu.ac.ir
1
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه بینالمللی امام خمینی، قزوین، ایران
LEAD_AUTHOR
مریم
قلی پور
maryamgholipor53@ghmail.com
2
دانشآموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه بینالمللی امام خمینی، قزوین، ایران
AUTHOR
قرآن کریم (1378). ترجمه: ناصر مکارم شیرازی، تهران: پیام عدالت.
1
ابن کثیر، عبدالله (1411). قصص الانبیاء، تحقیق: دکتر عبد الواحدی، بیروت: مؤسسة علوم القرآن، ج1 و 4.
2
ابن منظور، محمد ابن مکرم (1414). لسان العرب، بیروت: دار صادر، ج1.
3
بحرانی، سید هاشم (1414). مدینة المعاجز، بیجا: مؤسسة المعارف الاسلامیة.
4
بلاغی، صدرالدین (1381). قصص قرآن، تهران: امیرکبیر، چاپ هفدهم.
5
جوادی ترشیزی، پریسیما؛ رستاد، الهام (1392). «نمادپردازی آیات قرآنی در رساله قصة الغربة الغربیة سهروردی»، در: هشتمین همایش بینالمللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، دانشگاه زنجان، در: https://b2n.ir/030037 (تاریخ دسترسی: 15/6/98).
6
حافظ شیرازی، شمس الدین محمد (1380). دیوان حافظ، تهران: علمی.
7
حسینپور، فاطمه (1396). تأثیر تغییر شرایط بر روشهای تبلیغی انبیا در قرآن، استاد راهنما: سید ابوالفضل موسویان، قم: دانشگاه مفید.
8
حسینیزاده، سید عبدالمجید (1392). «کشتی نوح در قرآن، تورات و روایات اسلامی و یهودی»، در: پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، دوره 1، ش3، ص55-70.
9
دهخدا، علیاکبر (1373). لغتنامه دهخدا، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ج4.
10
راغب اصفهانی، حسین ابن احمد (1412). المفردات فی غریب القرآن، بیروت: دار الکتب العلمیة.
11
سعدی، مصلح الدین (1392). گلستان، تهران: ققنوس.
12
سید قطب (1335). فی ظلال القرآن، ترجمه: احمد آرام، تهران: علمی، چاپ اول، ج5.
13
سیوطی، جلال الدین (1404). الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، قم: مکتبة آیة الله العظمی نجفی المرعشی، ج3 و 8.
14
شوشتری، مرضیه (1393). «بررسی خلاقیت تربیتی مولانا در تفسیر عرفانی قصه قرآنی حضرت نوح (ع)»، در: روانشناسی تربیتی، ش31، ص125-134.
15
شوشتری، مرضیه (1393). «بررسی خلاقیت تربیتی مولانا در تفسیر عرفانی قصه قرآنی حضرت نوح (ع)»، در: روانشناسی تربیتی، ش13، ص125-164.
16
صدوق، محمد بن علی (1363). کمال الدین و تمام النعمة، قم: انتشارات جامعه مدرسین.
17
صدوق، محمد بن علی (1404). عیون اخبار الرضا (ع)، بیروت: مؤسسة اعلمی للمطبوعات، ج2.
18
طباطبایی، سید محمدحسین (1376). تفسیر المیزان، ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی، قم: دفتر انتشارات حوزه علمیه قم، ج20.
19
طباطبایی، سید محمدحسین (1417). تفسیر المیزان، ترجمه: محمدجواد حجتی کرمانی، قم: نشر بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی، چاپ سوم، ج10، 19 و 20.
20
طبرانی، سلیمان بن احمد (بیتا). المعجم الصغیر، بیروت: دار الکتب العلمیة.
21
طبرسی، ابوعلی فضل بن حسن (1379). تفسیر مجمع البیان، تهران: دار الکتب الاسلامیة، ج5 و 10.
22
طریحی، فخرالدین بن محمد (1375). مجمع البحرین، تهران: کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم.
23
عاملی، علی بن یونس (1409). الصراط المستقیم، بیجا: مکتبة المرتضویة.
24
عباسی مقدم، مصطفی (1379). اسوههای قرآنی و شیوههای تبلیغی آنان، قم: مؤسسه بوستان کتاب.
25
فتوحی، محمود (1386). بلاغت تصویر، تهران: نشر جاوید، چاپ اول.
26
فرخی، میثم؛ امینی صدر، امین (1393). «الگوی ارتباطی حضرت نوح (ع) در قرآن کریم»، در: مطالعات قرآنی، دوره 5، ش19، ص43-59.
27
فضل الله، محمد حسین (1411). من وحی القرآن، بیروت: دار التعارف للمطبوعات، ج8.
28
قرشی، سید علیاکبر (1371). قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
29
قندوزی حنفی، سلیمان بن ابراهیم (1416). ینابیع المودة لذوی القربی، قم: اسوه، ج1.
30
متقی هندی، علاء الدین علی بن حسام (1416). کنز العمال فی سنن الاقوال والافعال، بیروت: مؤسسة الرسالة، ج2 و 12.
31
مجلسی، محمدباقر (1385). بحار الانوار، تهران: صدوق، ج1 و 11.
32
محمدی اشتهاردی، محمد (1388). قصههای قرآن، قم: نبوی.
33
مستوفی قزوینی، حمدالله (1383). تاریخ گزیده، تهران: امیرکبیر.
34
مشکور، محمدجواد (1387). فرهنگ معارف اسلامی، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی، ج12.
35
مصطفوی، حسن (1380). تفسیر روشن، تهران: مرکز نشر کتاب، چاپ اول، ج6.
36
مکارم شیرازی، ناصر (1376). تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیة، چاپ هشتم، ج9، 23، 24 و 25.
37
مولوی، جلالالدین (1376). مثنوی معنوی، تهران: امیرکبیر، چاپ دوازدهم.
38
ناظرزاده کرمانی، فرهاد (1380). نمادگرایی در ادبیات نمایشی، تهران: سمت، ج1.
39
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر زیست دینی حسن البنّا بر هویت عرفانی اخوانالمسلمین
اخوانالمسلمین یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین نهادها و جریانهای فرهنگی و سیاسیاجتماعی معاصر در جهان اسلام است. تأثیر حسن البنّا، به عنوان مؤسس اخوانالمسلمین، در این جماعت بهخصوص نوع زیست دینیاش، که تصوف و عرفان است، انکارپذیر نیست. رویکرد دینی وی متأثر از تصوف و عرفان به دوران نوجوانیاش باز میگردد. در این دوران او از مریدان رسمی طریقهای صوفی به نام «طریقه حصافیه شاذلیه» بود و تحت تأثیر و تعلیم شیخ و مؤسس این طریقه عرفانی قرار داشت. از تأسیس اخوانالمسلمین، طرحریزی و نظام سلسلهمراتبیاش تا ارتباط میان اعضا با یکدیگر و با مرشد عام، همگی برگرفته از زیست دینی متأثر از تصوف و عرفان است که در تار و پود اخوانالمسلمین نفوذ کرده است. سعی وی در بهکاربستن محتوا و روش صوفیانه همواره انتقادهایی را از جانب سلفیه در پی داشته است. اگرچه اخوانالمسلمین پس از مدتی از تصوف و عرفان فاصله گرفتند و در زمره جماعتهای سلفی به شمار آمدند، اما نفوذ زیست دینی متأثر از تصوف و عرفان از طریق حسن البنّا در لایههای درونی اخوانالمسلمین، امروزه نیز دیده میشود. تأکید بر این رویکرد صوفیانه و عارفانه در اخوانالمسلمین میتواند مانعی برای به افراط کشیدهشدن اخوانالمسلمین به سمت سلفیت باشد. این بررسی، زیست دینی ناشی از تصوف و عرفان حسن البنّا را در پیریزی جماعت اخوانالمسلمین نشان میدهد و تحلیل میکند.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105057_74f44317de3b512e6cbfcf05e16c2f4c.pdf
2020-02-20
86
108
حسن البنّا
تصوف
عرفان
دین
اخوانالمسلمین
ذکر
مراسم میلاد اولیا
حامد
آل یمین
aleyamin@ut.ac.ir
1
استادیار گروه تاریخ، تمدن و انقلاب اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
آل یمین، حامد (1394). تحلیل رابطه تصوف و اخوانالمسلمین مصر، استاد راهنما: حامد ناجی اصفهانی، استادان مشاور: مهدی فرمانیان، علیرضا ابراهیم، پایاننامه دکتری تصوف و عرفان اسلامی، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب.
1
«الإخوان المسلمون» (بیتا). ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/287460.
2
«الإخوان والتصوف: شبهة التصوف» (بیتا). ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/511404.
3
«الموقف من البدع والبیعة» (بیتا). ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/780506
4
«تاریخ الإخوان فی محافظة القاهرة» (بیتا). ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/932697.
5
«عبد الرحمن البنّا (الساعاتی) و تجربة المسرح الإسلامی» (بیتا). ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/595919.
6
«موالد أهل البیت» (بیتا). البرهانیة، https://b2n.ir/533383.
7
إبراهیم، محمد زکی الدین (1374). «المعرکةُ بین الإخوان والصُّوفیةِ تصوفُ الأستاذِ البنّا و أسرتِهِ و أنصارِهِ القُدامی حقیقةُ التَّصوفِ و أثرُهُ فی الحرکاتِ الإسلامیةِ أسبابُ حملةِ الإخوان علی التَّصوفِ»، در: المسلم، https://b2n.ir/376818
8
أبو العز، محمد (2009). «الصوفیة والإخوان علاقة نائمة ... هل تسیقظ؟»، أهل القرآن، https://b2n.ir/854513.
9
أمانة الفتوی (2007). «الاحتفال بالمولد النبوی و مولد آل البیت والصالحین»، دار الافتاء المصریة، https://b2n.ir/158652
10
الأمین، محمد (بیتا). «الإخوان المسلمون من النشأة إلی الحل: مطالعة فی الوثائق الأصلیة»، ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/980061.
11
البشیر، مروة (2011). «الحصافیة الشاذلیة»، الأهرام الیومی، https://b2n.ir/355772.
12
البنّا، حسن (1352). «التصوف والاخلاق»، جریدة الإخوان المسلمین، السنة الاولی، العدد الثانیة، ص11-13.
13
البنّا، حسن (1961). مذکرات الدعوة والداعیة، القاهره: دار الکتب العربی، https://b2n.ir/724454.
14
البنّا، حسن (1985). المأثورات، بیروت: دار ابن حزم، https://b2n.ir/720332.
15
البنّا، حسن (2008). رسائل الإمام الشهید حسن البنّا، القاهره: دار الدعوة، https://b2n.ir/939715.
16
التلمسانی، عمر (2012). ذکریات لا مذکرات، القاهرة: دار التوزیع والنشر الاسلامیة، https://b2n.ir/998850
17
بیومی، زکریا سلیمان (1991). الإخوان المسلمون والجماعات الإسلامیة فی الحیاة السیاسیة المصریة 1928-1948، القاهرة: مکتبة وهبة للطباعة والنشر. https://b2n.ir/845167.
18
التلمسانی، عمر (2012). ذکریات لا مذکرات، القاهره: دار التوزیع والنشر الإسلامیة، https://b2n.ir/998850.
19
تمام، حسام (2008). «الإخوان والصوفیة ... ماض غیر مستعاد»، الاسلامیون: بوابه الطرق الصوفیة والحرکات الاسلامیة، https://b2n.ir/995036
20
جاد الله، منال عبد المنعم (1998). التصوف فی مصر والمغرب، الإسکندریة: منشأة المعارف بالاسکندریة جلال حزی شرکاه.
21
حسن، عمار علی (1430). التنشئة السیاسیة للطرق الصوفیة فی مصر: ثقافة الدیمقراطیة ومسار التحدیث لدی تیار دینی تقلیدی، الاسکندریة: دار العین للنشر.
22
حوی، سعید (1999). تربیتنا الروحیة، القاهرة: دار السلام للطباعة والنشر والتوزیع والترجمة.
23
دسوقی، عبده مصطفی (بیتا). «الإخوان المسلمون والصوفیة»، ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/511404.
24
رزق، جابر (1996). الإمام الشهید حسن البنّا بأقلام تلامذته و معاصریه، القاهرة: دار الوفاء للطباعة والنشر والتوزیع.
25
زکی مبارک، محمد (1427). التصوف الاسلامی فی الادب والاخلاق، صیدا- بیروت: المکتبة العصریة.
26
السندوبی، حسن (1948). تاریخ الاحتفال بالمولد النبوی من عصر الإسلام الأول إلی عصر فاروق الأول، القاهرة: مطبعة الاستقامة.
27
السیسی، عباس (2000). فی قافلة الإخوان المسلمین، القاهرة: دار التوزیع والنشر الإسلامیة.
28
الصیاد، محمد (بیتا). «البعد الصوفی لدی الإخوان المسلمین»، ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/352397.
29
عبد العزیز، جمعة أمین (2000). أوراق من تاریخ الإخوان المسلمین، القاهرة: دار التوزیع والنشر الإسلامیة، https://b2n.ir/504319.
30
العبد، عبد اللطیف محمد (1419). التصوف فی الإسلام و أهم الاعتراضات الواردة علیة، القاهرة: دار النصر.
31
عشماوی، صالح (1952). جریدة الدعوة، 12 دسامبر.
32
علوی المالکی الحسنی، السید محمد (1431). حول الاحتفال بذکری مولد النبوی الشریف، صیدا - بیروت: المکتبة العصریة.
33
عویس، سید (2001). قراءات فی موسوعة المجتمع المصری، القاهرة: الهیئة المصریة العامة للکتاب.
34
مجموعة من العلماء (1419). رسائل فی حکم الإحتفال بالمولد النبوی، الریاض: دار العاصمة للنشر والتوزیع.
35
محمود، عبد الحلیم (1999). قضیة التصوف المدرسة الشاذلیة، القاهرة: دار المعارف.
36
محمود، عبد الحلیم (2004). الإخوان المسلمون أحداث صنعت التاریخ، الاسکندریة: دار الدعوة.
37
مرشدی الإخوان المسلمین (بیتا). «رسائل المرشدین»، ویکیبیدیا الإخوان المسلمون، https://b2n.ir/144299.
38
مشیخة عموم الطرق الصوفیة (1378). التصوف الاسلامی، رسالته و مبادئه، ماضیه و حاضره، القاهرة: مطابع دار الکتاب العربی.
39
نجار، عامر (1990). الطرق الصوفیة فی مصر: نشأتها و نظمها و روادها، القاهره: دار المعارف.
40
نصیری، محمد؛ کلانتری، ابراهیم؛ رضایی، رمضان؛ آلیمین، حامد (1395). «مناسبات تصوف و الازهر با وهابیت در مصر: مطالعه موردی رویکرد عبدالحلیم محمود»، در: ادیان و عرفان، س49، ش2، ص259-277.
41
نوح، عثمان بن السلام (1998). الطریق الی الجماعة الام، بیجا: دار الإیمان للطباعة والنشر.
42
یونگ، فرید دی (1995). تاریخ الطرق الصوفیة فی مصر فی القرن التاسع عشر، ترجمة: الجمال عبد الحمید فهمی، القاهرة: الهیئة المصریة العامة للکتاب.
43
Hoffman, Valerie J. (1995). Sufism, Mystics, and Saints in Modern Egypt, Columbia S. C: The University of South Carolina Press.
44
ORIGINAL_ARTICLE
مفهوم عرفانی «خداگونگی» و امکان خداگونگی انسان در مسیحیت
هدف و مقصد کلیِ حیات معنوی در مسیحیت ارتدوکس با مفهوم «خداگونگی» بیان میشود. در سرتاسر فیلوکالیا که مجموعهای بزرگ و معتبر در عرفان مسیحیت ارتدوکس است، تصریح میشود که انسان مخلوقی است که مقرر شده است خدا شود. به این معنا که آنچه انسان به آن فراخوانده میشود صرفاً اطاعت از خدا در قالب سبکی از زندگی اخلاقمحور نیست، بلکه او باید علاوه بر زیست اخلاقی به گونهای بیواسطه و با تکیه بر درون و ذاتِ خود در موجودیت و شکوه خدا که یگانهای تثلیثی است، شریک شود. مقدّربودنِ خداگونهشدن برای انسان از منظر نویسندگان و مفسّران فیلوکالیا پیام اصلی این کتاب و مضمونی است که این متن عظیم و متشکل از متون مختلف را «یگانه و یکدست» کرده است. در این مقاله میکوشیم مفهوم «خداگونگی» را از منظرهای متفاوت بکاویم و در پایان به نتیجهای مشخص درباره چگونگی امکان آن از نگاهِ قدیسان فیلوکالیا دست یابیم.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105058_ce509a318a46aeb530d2185b4621f6e0.pdf
2020-02-20
110
128
خداگونگی
عرفان مسیحی
مسیحیت ارتدوکس
مقامات عرفانی انسان
فیلوکالیا
طیبهسادات
طبایی
tabaei@urd.ac.ir
1
دانشجوی دکتری تصوف و عرفان اسلامی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
LEAD_AUTHOR
یوسف
دانشور نیلو
daneshvarniloo@iki.ac.ir
2
دانشیار فلسفه دین، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم، ایران
AUTHOR
رضا
الهی منش
elahimanesh@urd.ac.ir
3
استادیار گروه تصوف و عرفان اسلامی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
AUTHOR
Aquino, Frederick D. (2012). “The Philokalia and Regulative Virtue Epistemology”, in: The Philokalia; A Classic Text of Orthodox Spirituality, Oxford University Press, pp. 293-306.
1
Bingaman, Brock (2012). “Becoming a Spiritual World of God: The Theological Anthropology of Maximus the Confessor”, in: The Philokalia; A Classic Text of Orthodox Spirituality, Oxford University Press, pp. 164-195.
2
Bingaman, Brock; Nassif, Bradley (2012). “Love of the Beautiful”, in: The Philokalia; A Classic Text of Orthodox Spirituality, Oxford University Press, pp. 17-20.
3
Louth, Andrew (2012). “The Influence of the Philokalia in the Orthodox Word”, in: The Philokalia; A Classic Text of Orthodox Spirituality, Oxford University Press, pp. 69-80.
4
Nassif, Bradley (2012). “Concerning Those Who Imagine That They Are Justified By Works: The Gospel According To St. Mark- The Monk”, In: The Philokalia; A Classic Text Of Orthodox Spirituality, Oxford University Press, pp. 107-125.
5
Nicodemus & Makarios (1983). translated by G. E. H. Palmer & Sherrard & Kallistos, The Philokalia: The Complete Text, London: Faber and Faber, v. 1-4.
6
Smith, Allyne (annotated & explained) (2006). translate by G. E. H. Palmer & Philip Sherrard & (Bishop) Kallistos Ware, Philokalia; The Eastern Christian Spiritual Text, Skylight Paths Publishing.
7
Ware, Kallistos (1986). The Orthodox Way, St Vladir’s Seminary Press.
8
Ware, Kallistos (2012). “Nikodimos and Philokalia”, in: The Philokalia; A Classic Text of Orthodox Spirituality, Oxford University Press, pp. 22-53.
9
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و تحلیل عوامل دروندینی عرفیشدن در آیین کاتولیک
هدف این مقاله شناسایی عوامل دروندینی دخیل در وقوع عرفیشدگی در آیین کاتولیک است که برای رسیدن به آن از روش توصیفیتحلیلی استفاده شده است. یافتههای این تحقیق راجع به عوامل درونی در وقوع عرفیشدگی در کاتولیسیسم در سه دسته میگنجد: الف. پیشزمینههای تاریخیموروثی، ب. بسترهای کتاب مقدسیالاهیاتی، ج. عوامل درونساختاری دینی (نهاد دین). در این میان با توجه به اینکه جامعه دینداران، بهویژه در قرون وسطا، بیشترین ارتباط و پیوندشان به واسطه ساختار کلیسامحور کاتولیسیسم، با ملموسترین نمود و نماینده خارجی دین، یعنی نهاد دین، بوده است تا الاهیات و پیشینه تاریخی آن دین، عملکرد ناصواب نهاد دین به مثابه نهادی تعیینکننده در ساختار دینی کاتولیسیسم در اروپای کاتولیک، در کماعتبارشدن دین، بیش از دو عامل دیگر مؤثر بوده است.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105059_33d7873f0993d6c9a73ec8124c188e7b.pdf
2020-02-20
130
156
کاتولیسیسم
عوامل دروندینی
عرفیشدگی
نهاد دین
قربان
علمی
gelmi@ut.ac.ir
1
دانشیار گروه ادیان و عرفان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
افسانه
فهیمی
a.fahimi@live.com
2
دانشجوی دکتری مطالعات تطبیقی ادیان گرایش الاهیات مسیحی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
AUTHOR
کتاب مقدس.
1
آدمیت، فریدون (1388). ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران، تهران: گستره.
2
آزاد، تکتم (1393). نقش تمدن اسلامی در رنسانس عقلی اروپا: طی گذار از قرون وسطا به عصر جدید، تهران: سپیدهباوران.
3
ابرمان، هیکو (1384). لوتر: مردی میان خدا و شیطان، ترجمه: فریدالدین رادمهر، تهران: چشمه، چاپ دوم.
4
اسماعیلپور، ابوالقاسم (1387). اسطوره: بیان نمادین، تهران: سروش.
5
ایلخانی، محمد (1382). تاریخ فلسفه در قرون وسطا و رنسانس، تهران: سمت.
6
اینگلهارت، رونالد (1387). مقدس و عرفی، ترجمه: مریم وتر، تهران: کویر.
7
بقایی، محمد (1381). «ضرورتهای نوین در بازسازی دینی»، در: بازتاب اندیشه، ش25، ص22-24.
8
ویور، مری جو (1393). درآمدی به مسیحیت، ترجمه: حسن قنبری، قم: انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب، چاپ دوم.
9
حجاریان، سعید (1380). شاهد قدسی تا شاهد بازاری، تهران: طرح نو.
10
لِژه، دانیل ریو؛ و دیگران (1395). دین در جوامع مدرن: مقالاتی در جامعهشناسی دین، گردآورنده و مترجم: علیرضا خدامی، تهران: نی.
11
دورانت، ویل (1387 الف). تاریخ تمدن، ترجمه: ابوالقاسم طاهری، تهران: علمیفرهنگی، چاپ سیزدهم، ج4.
12
دورانت، ویل (1387 ب). تاریخ تمدن، ترجمه: فریدون بدرهای و سهیل آذری، تهران: علمیفرهنگی، چاپ سیزدهم، ج6.
13
راستیتبار، سید رحیم (1393). سکولاریسم از ظهور تا سقوط، تهران: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
14
طباطبایی، سید جواد (1382). تاریخ اندیشه سیاسی جدید در اروپا، تهران: مینوی خرد.
15
طباطبایی، سید جواد (1380). دیباچهای بر نظریه انحطاط ایران، تهران: مینوی خرد.
16
فاستر، مایکل (1376). خداوندان اندیشه سیاسی، ترجمه: جواد شیخالاسلامی، تهران: امیرکبیر.
17
فروم، اریک (1363). روانکاوی و دین، ترجمه: آرمین نظریان، تهران: مروارید.
18
فوگل، اشپیگل (1387). تاریخ تمدن مغربزمین، ترجمه: محمدحسین آریا، تهران: امیرکبیر.
19
کلمن، کارل (1390). دین، دیروز، امروز، ترجمه: مریم ابراهیمی، تهران: ایران آزاد.
20
کونگ، هانس (1384). تاریخ کلیسای کاتولیک، ترجمه: حسن قنبری، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.
21
گرنر، استنلی (1390). الاهیات مسیحی در قرن بیستم، ترجمه: روبرت آسریان، تهران: ماهی.
22
گریدی، جوان (1377). مسیحیت و بدعتها، ترجمه: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، قم: مؤسسه فرهنگی طه.
23
لین، تونی (1386). تاریخ تفکر مسیحی، ترجمه: روبرت آسریان، تهران: فروزان.
24
مجتهد شبستری، محمد (1383). قرائت انسانی از دین، تهران: طرح نو.
25
مددپور، محمد (1387). سیر تفکر معاصر 2، تهران: سوره مهر.
26
مطهری، مرتضی (1368). علل گرایش به مادیگری، تهران: صدرا.
27
مکگراث، آلیستر (1387). مقدمهای بر تفکر نهضت اصلاح دینی، ترجمه: بهروز حدادی، قم: انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب.
28
مککواری، جان (1375). تفکر دینی در قرن بیستم، ترجمه: محمد محمدرضایی، تهران: مرکز انتشارات تبلیغات اسلامی، چاپ اول.
29
نیکدل، جواد (1393). بررسی تطبیقی اندیشه ملکوت خدا، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
30
ویلسون، برایان (1374). «جدا انگاری دین و دنیا»، ترجمه: مرتضی اسعدی، در: الیاده، میرچا، فرهنگ و دین، هیئت مترجمان زیر نظر: بهاءالدین خرمشاهی، تهران: طرح نو.
31
ویلم، ژان پل (1386). جامعهشناسی ادیان، ترجمه: عبدالرحیم گواهی، تهران: نشر علم.
32
هابرماس، یورگن (1392). جهانیشدن و آینده دموکراسی، تهران: مرکز.
33
هابز، توماس (1384). لویاتان، ترجمه: حسین بشیریه، تهران: نی، چاپ دوم.
34
هادینا، محبوبه (1390). ریشههای الاهیات مسیحی در مکاتب گنوسی و افلاطونی میانه، قم: انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب.
35
هگل، فردریش (1390). استقرار شریعت در مذهب مسیح، ترجمه: باقر پرهام، تهران: آگاه.
36
همیلتون، ملکم (1381). جامعهشناسی دین، ترجمه: محسن ثلاثی، تهران: تبیان.
37
الیاده، میرچا (1397). فرهنگ و دین، ترجمه: بهاءالدین خرمشاهی، تهران: طرح نقد.
38
یاسپرس، کارل (1393). نیچه و مسیحیت، ترجمه: عزتالله فولادوند، تهران: ماهی.
39
Barker, Eileen (1993). Secularization, Rationalism and Sectarianism, Oxford: Clarendon Press.
40
Beckford, J. A. (2003). Social Theory & Religion, Cambridge: Cambridge University Press.
41
Berger, Peter (1967). The Sacred Canopy: The Elements of a Sociological Theory of Religion, Garden City: Doubleday.
42
Chaves, M. A. (1991). Secularization in the Twentieth-Century United States, unpublished PhD dissertation, Harvard: Harvard University Press.
43
Crockett, Clayton (2001). Secular Theology: American Radical Theology Thought, London & New York: Routledge.
44
Dobbelaere, K. (1988). “Secularization, Pillarization, Religious Involvement and Religious Change in the Low Countries” in: Gannon (ed.), New York: World Catholicism in Transition.
45
Gilkey, Longdon (1974). Catholicism Confronts Modernity, New York: The Seabury Press.
46
Jodock, Darrell (2000). Catholicism Contending with Modernity, Cambridge: Cambridge University Press.
47
Oxford Advanced Learners Dictionary of Current English (2010). Eighth Edition, New York: Oxford University Press.
48
Park, Milton (2005). The Basics Roman Catholicism, Routledge.
49
Smith, Graeme (2008). A Short History of Secularism, New York: I.B.Tauris & Co Ltd.
50
Van Den Broek, Roelof (2006). “Gnosticism I: Gnostic Religion” in: Dictionary of Gnosis & Western Esotericism, edited by Wouter J. Hanegraaff, Koninklijke Brill NV, Leiden: The Netherlands.
51
Wilson, Brain (1999). Christianity, Great Britain: Routledge.
52
ORIGINAL_ARTICLE
قلب سلیم و عقل مستقیم در الاهیات جاناتان ادواردز
مقاله «قلب سلیم و عقل مستقیم در الاهیات جاناتان ادواردز» به قلم آقایان روحالله آدینه و حامد افشاریان پس از مشابهیابی و داوری آن در شماره 14 (پاییز و زمستان 1398) مجله پژوهشهای ادیانی منتشر گشت. در آن زمان درصد مشابهت از سوی سامانه سمیم نور کمتر از 8 در صد شناسایی شد که طبیعی به نظر میرسید. در پی نشر، یکی از خوانندگان جدی این مجله، طی ایمیلی ادعا کرد که این مقاله عمدتاً برگرفته و ترجمه فصل نخست کتاب عقل و قلب ویلیام وینرایت است با این مشخصات:Reason and the heart: a prolegomenon to a critique of passional reason, William J. Wainwrightپس از بررسی، ادعای فوق محرز شد. در نتیجه، این مقاله به دلیل عدم رعایت ضوابط اخلاقی پژوهش حذف و از آن خواننده محترم تشکر و از دیگر خوانندگان ارجمند عذرخواهی میشود.سردبیر
https://adyan.urd.ac.ir/article_105060_d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e.pdf
2020-02-20
158
180
قلب سلیم
عقل مستقیم
الاهیات
جاناتان ادواردز
روح اله
آدینه
dr.adineh@isr.ikiu.ac.ir
1
استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی، قزوین، ایران
LEAD_AUTHOR
حامد
افشاریان
afsharian_hamed@yahoo.com
2
دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه دین، دانشگاه بینالمللی امام خمینی، قزوین، ایران
AUTHOR
قرآن کریم.
1
استیور، دان (۱۳۹۳). فلسفه زبان دینی، ترجمه: ابوالفضل ساجدی، قم: نشر ادیان (وابسته به دانشگاه ادیان و مذاهب).
2
استیون، فانینگ (1384). عارفان مسیحی، ترجمه: فرید رادمهر، تهران: نیلوفر.
3
اسدینیا، سهام؛ علمی، قربان (۱۳۹۵). «دیدگاه جاناتان ادواردز و فیض کاشانی در باب رابطه عقل و ایمان»، در: پژوهشهای فلسفی و کلامی، س18، ش70، ص77-96.
4
سنایی، ابوالمجد ابن آدم (۱۳۷۵). دیوان حکیم سنایی غزنوی، مقدمه: بدیعالزمان فروزانفر، تهران: مؤسسه انتشارات نگاه.
5
فروزانفر، بدیعالزمان (۱۳۸۷). احادیث و قصص مثنوی، ترجمه و تنظیم: حسین داوودی، تهران: امیرکبیر.
6
ولفهارت، پانن برگ (1386). درآمدی به الاهیات نظاممند، ترجمه: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، قم: انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب.
7
وینرایت، ویلیام (۱۳۸۶). عقل و دل، ترجمه: محمدهادی شهاب، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
8
Alexander Pope, The Dunciad (1742). In: Aubrey William (Ed.), Poetry and Prose of Alexanderpope, Boston: Houghton Mifflin, 1969.
9
Edwards, Jonathan (1935). Personal Narrative, New York: American Book Co.
10
Edwards, Jonathan (1955). The Philosophy of Jonothan Edwards from His Private Note Books, Harvey G. Townsend (ed.), Eugene. Ore: University of Oregon Monographs.
11
Edwards, Jonathan (1959). Religious Affections: the Works of Jonathan Edwards's Series, John E. Smith (ed.), vol. 2, New Haven: Yale University Press.
12
Edwards, Jonathan (1970). Original Sin (Boston, 1758), reprint, New Haven: Yale University Press.
13
Edwards, Jonathan (1986). A Divine and Supernatural Light and Miscellaneous Observations: The Works of President Edwards, New York: P. Franklin.
14
Edwards, Jonathan (1989). The Nature of True Virtue (Boston, 1765), reprinted in: Ethical Writings, Paul Ramsey (ed.), New Haven: Yale University Press.
15
Edwards, Jonathan (2000). The 'Miscellanies': Entry Nos. 501–832, Ava Chamberlain (Ed.), The Works of Jonathan Edwards, vol. 18, New Haven: Yale University Press.
16
James, William (1981). The Priciples of Psychology, Cambridge: Harvard University Press.
17
Lane, Belden (2004). "Jonathan Edwards on Beauty, Desire, and the Sensory World", in: Theological Studies, 65: 44-72.
18
Morgan, John (1986). Godly Learning; Puritan Attitudes toward Reason, Learning and Education, Combridge University Press.
19
Nuttall, Geoffrey F. (1946). The Holy Spiritin Puritan Faith and Experience, University of Chicago Press, Edition 1992.
20
Wainwright, James William (1995). Reason and the Heart: A Prolegomenon to a Critique of Passional Reason, by Cornell University, printed in USA.
21
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی بسترهای اجتماعی کتاب مکاشفه یوحنّا
کتاب مکاشفه یوحنّا، از مجموعه متون آپوکالیپسی در سنت یهودیمسیحی است که درونمایه اصلیشان رویدادهای مربوط به پایانِ زمان است. از موضوعات محل توجه محققان، وجه اشتراک تمامی این متون در اشاره به شرایط اجتماعی دوره زمانیشان است که از آن با عنوان «شرایط بحران» یاد میشود. نویسنده کتابمکاشفه نیز در نخستین بخش آن، یعنی «نامهها به کلیساهای آسیا»، به شرایط اجتماعی مسیحیان روزگار خود در اواخر سده نخست میلادی، که در هفت شهر آسیای صغیر ساکن بودند، اشاراتی دارد. برخی از اشارات ضمنی و آشکار نویسنده در متن نامهها بر این دلالت دارد که مسیحیان آن مناطق از لحاظ اجتماعی و نیز از لحاظ پایداری بر اعتقادات دینیشان (از منظر نویسنده) در وضعیت نامطلوبی به سر میبردند. در این مقاله میکوشیم با استفاده از متن نامهها و برخی شواهد تاریخی دلایل پدیدآمدن چنین شرایطی برای مسیحیان آن منطقه را بررسی کنیم.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105061_aaec3a9c732c350a70d038ae327acd55.pdf
2020-02-20
182
203
شرایط بحران
نامهها به کلیساهای آسیا
رومیان
یهودیان
نیکولاییان
آزاده
رضایی
azadeh.rezaei@srbiau.ac.ir
1
دانشجوی دکتری رشته ادیان و عرفان، دانشکدۀ حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
AUTHOR
فاطمه
لاجوردی
flajevardi@srbiau.ac.ir
2
استادیار گروه ادیان و عرفان، دانشکدۀ حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
کتاب مقدس (2012). ترجمه انجمن کتاب مقدس ایران.
1
عهد جدید (نسخه اورشلیم) (1387). ترجمه: پیروز سیّار، تهران: نشر نی.
2
Applebaum, S. (1974 a). “Jewish Diaspora”, in: S. Saffari and M. Stern (eds.), Jewish People in the First Century, Vol. 1, Assen: Netherlands.
3
Applebaum, S. (1974 b). “Organization of the Jewish Communities in the Diaspora”, in: S. Saffari and M. Stern (eds.), Jewish People in the First Century, Vol. 1, Assen: Netherlands.
4
Applebaum, S. (1974 c). “Legal Status of the Jewish Communities in the Diaspora”, in: S. Saffari and M. Stern (eds.), Jewish People in the First Century, Vol. 1, Assen: Netherlands.
5
Aune, David E. (1983). Prophecy in Early Christianity and the Ancient Mediterranean World, Grand Rapids: William B. Eerdmans Company.
6
Aune, David E. (1997). Revelation 1-5: Word Biblical Commentary 52A, Dallas: TX, Word Books Publisher.
7
Beckwith, Isbon T. (1919). Apocalypse of St. John, New York: The MacMillian Company.
8
Berger, A. (1953). Encyclopedic Dictionary of Roman Law, Philadelphia: American Philosophical Society.
9
Canfield, Leon Hardy (1913). Early Persecutions of the Christians, New York: Columbia University Press.
10
Clement of Alexandria (1885). “Stromata”, Apostolic Fathers, Translated by Joseph Barber Lightfoot, Vol. 1, Part 1, London: The MacMillian Company.
11
Collins, John J. (1984). Daniel with an Introduction to Apocalyptic Literature, Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company.
12
Collins, John J. (1979). “Introduction” Semeia 14: Morphology of a Genre, Missoula: Scholars.
13
Euripides (2005). The Bacchae, translated by Gilbert Murray, San Diego: Icon Group International.
14
Eusebius (1950). Ecclesiastical History, Translated by Kirsopp Lake, Vol. 1, Part 3, London: William Heinemann.
15
Harnack, Adolf (1923). “Sect of the Nicolaitans and Nicolaus, the Deacon in Jerusalem”, in: Journal of Religion, Vol. 3, No. 4.
16
Irenaeus (1913). “Against Heresies”, in: A. Roberts and J. Danoldson (eds.), in: Apostolic Fathers, New York: The MacMillian Company.
17
Johnson, Sherman E. (1958) “Early Christianity in Asia Minor”, in: Journal of Biblical Literature, Vol. 77, No. 1, pp. 1-17.
18
Koester, Helmut (2000). History and Literature of Early Christianity, Vol. 2, Berlin: Walter De Gruyter & Co.
19
Kraemer, Ross S. (1989). “On the Meaning of the Term “Jew” in Greco-Roman inscriptions”, in: The Harvard Theological Review, Vol. 82, No. 1, pp. 35-53.
20
Liddle, H. G.; Scott, R.; Jones, H. S. A (1996). Greek-English Lexicon, Oxford: Clarendon Press.
21
Pionius (1907). “Martyrdom of Polycarp”, in: Apostolic Fathers, translated by J. B. Lightfoot, London: John Murray, Albemarle Street.
22
Ramsay, William (1890). Historical Geography of Asia Minor, London: John Murray, Albemarle Street.
23
Rostovtzeff, M. (1957). Social and Economic History of the Roman Empire, Vol. 1, New York: Oxford University Press.
24
Thompson, Leonard (1990). Book of Revelation: Apocalypse and Empire, New York: Oxford University Press.
25
Trebilco, Paul (1991). Jewish Communities in Asia Minor, Cambridge: Cambridge University Press.
26
Trites, Allison A. (1973). “μάρτυς and Martyrdom in the Apocalypse: A Semantic Study”, in: Nouvum Testamentum, Vol. 15.
27
Yarbro Collins, Adela (1979). “Early Christian Apocalypses”, in: Semeia 14: Morphology of a Genre, Missoula: Scholars.
28
Yarbro Collins, Adela (1986 a). “Vilification and Self-Definition in the Book of Revelation”, in: Harvard Theological Review, Vol. 79, No. 1/3, pp. 308-320.
29
Yarbro Collins, Adela (1986 b). Crisis and Catharsis, Philadelphia: The Westminster Press.
30
ORIGINAL_ARTICLE
اوستا: متنی مکتوب یا سنتی شفاهی؟
تاریخ ادبیات هر ملت تاریخ واقعی آن ملت را منعکس میکند. با این همه، این مسئله مطرح است که چرا دولت ایران در عهد باستان به منزله یکی از دو ابرقدرت بزرگ جهانی زمانه مطرح بوده اما سنت ادبیاش، هموزن این سنت سیاسی نبوده است. پرسش اصلی مقاله حاضر این است که: آیا اوستا در مقام مهمترین متن ادبی ایران باستان محصول عهد ساسانی است یا کتابت آن را باید متعلق به دوره حیات زرتشت دانست؟ در پاسخ به این پرسش، دو دیدگاه اصلی وجود دارد: دیدگاه نخست میگوید اوستا از ابتدا صورت شفاهی داشته و سپس در عهد ساسانی با ابداع خط اوستایی به نگارش درآمده است. دیدگاه دوم میگوید اوستا از زمان حیات زرتشت به صورت متن ادبی درآمده و نسخههای مکتوب آن با حمله اسکندر به ایران از میان رفته است. برای بررسی این دو دیدگاه از روش مطالعه اسناد کتابخانهای با تمرکز بر اسناد دست اول و دست دوم استفاده شد. در این مقاله، دیدگاه نخست نقد میشود و دیدگاه دوم بر اساس مستندات تأیید میگردد. سپس گفته میشود که علت توجه ویژه به اوستا در عهد ساسانی ضرورت گردآوری و تدوین متون پراکنده اوستا در جهت تأسیس دین رسمی هماهنگ با دولت متمرکز ساسانی بوده است.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105065_40398fecf0ef78c238dc0c83e6c678dd.pdf
2020-02-20
206
232
اوستا
متن ادبی
روایت شفاهی
دین رسمی
هادی
نوری
hnoori@guilan.ac.ir
1
استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
LEAD_AUTHOR
آلتهایم، فرانتس (1382). زرتشت و اسکندر، ترجمه: علی نورزاد، تهران: سمیر.
1
ابنبلخی (1363). فارسنامه، تصحیح: لسترنج و نیکلسون، تهران: دنیای کتاب.
2
ابنندیم، محمد بن اسحاق (1352). الفهرست، ترجمه: محمد تجدد، تهران: امیرکبیر.
3
ارداویرافنامه (1372). تصحیح: فیلیپ ژینیو، ترجمه: ژاله آموزگار، تهران: معین.
4
اصفهانی، حمزه (1346). تاریخ پیامبران و شاهان، ترجمه: جعفر شعار، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
5
بویس، مری (1377). چکیده تاریخ کیش زرتشت، ترجمه: همایون صنعتیزاده، تهران: صفیعلیشاه.
6
بیوار، آدریان (1383). «تاریخ سیاسی ایران در دوره اشکانیان»، در: تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی دولت ساسانی، گردآورنده: احسان یارشاطر، ترجمه: حسن انوشه، تهران: امیرکبیر، ج3، ص123-200.
7
پونش، هانری شارل (1386). «مانی، اصول مذهبی و توسعه مانویت»، در: جمعی از خاورشناسان فرانسوی، تمدن ایرانی، ترجمه: عیسی بهنام، تهران: علمیفرهنگی، ص152-165.
8
پیرنیا، حسن (1386). تاریخ ایران قبل از اسلام، چاپ جدید، تهران: نامک.
9
پیگولوسکایا، نینا ویکتوروونا (1377). شهرهای ایران در زمان پارتیان و ساسانیان، ترجمه: عنایتالله رضا، تهران: علمیفرهنگی.
10
تفضلی، احمد (1368). «شهرستانهای ایران»، در: شهرهای ایران، به کوشش: محمد یوسف کیانی، تهران: بینا، ج2.
11
تفضلی، احمد (1378). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، به کوشش: ژاله آموزگار، تهران: سخن.
12
تفضلی، احمد (1384). «کرتیر و سیاست اتحاد دین و دولت در دوره ساسانی»، در: بدعتگرایی و زندقه در ایران عهد ساسانی، ویراستار: ملیحه کرباسیان و محمد کریمی زنجانی، تهران: اختران.
13
ثعالبی، ابومنصور عبدالملک (1385). شاهنامه ثعالبی، ترجمه: محمود هدایت، تهران: اساطیر.
14
دوشن گیمن، ژاکوب (1381). «دین زرتشت»، در: تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی ساسانیان، گردآورنده: احسان یارشاطر، ترجمه: حسن انوشه، تهران: امیرکبیر، ص291-339.
15
دومناش، ژ. پ. (1386). «مذهب زرتشت در ایران غربی»، در: جمعی از خاورشناسان فرانسوی، تمدن ایرانی، ترجمه:عیسی بهنام، تهران: علمیفرهنگی، ص128-131.
16
شکی، منصور (1384). «درستدینان»، در: کشاکشهای مانویمزدکی در ایران عهد ساسانی، ویراستار: ملیحه کرباسیان و محمد کریمی زنجانی، تهران: اختران.
17
طبری، محمد (1384). تاریخ الرسل والملوک، ترجمه: صادق نشأت، تهران: علمیفرهنگی.
18
فردوسی، ابوالقاسم (1384). شاهنامه، تهران: بهزاد.
19
فرهوشی، بهرام (1382). ایرانویج، تهران: دانشگاه تهران.
20
کریستنسن، آرتور (1383). ایران در زمان ساسانیان، ترجمه: رشید یاسمی، تهران: نگارستان کتاب.
21
کولپه، کارستن (1381). «سیر اندیشه دینی»، در: تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی ساسانیان، گردآورنده: احسان یارشاطر، ترجمه: حسن انوشه، تهران: امیرکبیر، ص239-290.
22
گیرشمن، رومن (1383). ایران از آغاز تا اسلام، ترجمه: محمد معین، تهران: علمیفرهنگی.
23
لوکونین، ولادیمیر گریگوریویچ (1381). «نهادهای سیاسی، اجتماعی و اداری، مالیاتها و داد و ستد»، در: تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی ساسانیان، ترجمه: حسن انوشه، تهران: امیرکبیر، ص71-148.
24
لوکونین، ولادیمیر گریگوریویچ (1384). تمدن ایران ساسانی، ترجمه: عنایتالله رضا، تهران: علمیفرهنگی.
25
مجمل التواریخ والقصص (1383). تصحیح: ملکالشعراء بهار، تهران: دنیای کتاب.
26
محمدی ملایری، محمد (1379). تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، تهران: توس، ج1.
27
مسعودی، علی بن حسین (1349). التنبیه والاشراف، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
28
مسعودی، علی بن حسین (1370). مروج الذهب و معادن الجوهر، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ج1.
29
مشکور، محمدجواد (1367). تاریخ سیاسی ساسانیان، تهران: دنیای کتاب، ج1 و 2.
30
نامه تنسر (1354). تصحیح: مجتبی مینوی، تهران: خوارزمی.
31
نیبرگ، هنریک سموئل (1359). دینهای ایران باستان، ترجمه: سیفالدین نجمآبادی، تهران: مرکز ایرانی مطالعه فرهنگها.
32
نیوسنر، ج. (1381). «یهودیان در ایران»، در: گردآورنده: احسان یارشاطر، تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی ساسانیان، ترجمه: حسن انوشه، تهران: امیرکبیر، ص345-365.
33
ویدنگرن، گئو (1377). دینهای ایران، ترجمه: منوچهر فرهنگ، تهران: آگاهان ایده.
34
Bailey, H. W. (1943). Zoroastrian Problems in the Ninth-century Books, Oxford, repr. 1971.
35
Boyce, M. (1987). "Arsacid Religion," in: Encyclopaedia Iranica, ed. E. Yarshater, Vol. II, Mazda Publishers, Costa Mesa.
36
Gignoux, Ph. (1984). “Church-State Relations in the Sasanian Period”, in: Monarchies and Socio-Religious Traditions in the Ancient near East, ed. H. I. H Prince T. Mikasa, Wieasbaden.
37
Hintze, A. (1998). “Avesta in the Parthian Period,” in: das partherriech und seine zeugnisse, Franz Steiner Verlag, Sttutgart.
38
Kellens, J. (1987). “AVESTA i. Survey of the History and Contents of the Book,” in: Encyclopaedia Iranica, III/1, pp. 35-44, available online at http://www.iranicaonline.org/articles/avesta-holy-book (accessed on 30 December 2012).
39
Shaki, M. (1981). "The Denkard Account of the History of the Zoroastrian Scriptures," in: Archive Orientalia, vol. 49, p. 119.
40
ORIGINAL_ARTICLE
بازشناسی عوامل اولیه واگرایی مسلمانان و ریشهیابی علل انحطاط جوامع اسلامی
چرایی واگرایی و چگونگی همگرایی در اسلام، مباحثی است که پیشینهای به درازای تاریخ این دین دارد، خصوصاً که طبق فرموده قرآن کریم، تمام انسانها ابتدا امت واحدهای بودند که بر اثر اختلافات از انسجام فاصله گرفتند. بنابراین، انبیا مبعوث شدند تا عوامل تفرقه را از بین ببرند و دوباره وحدت را میان آنها برقرار کنند. گسستگی یا پیوستگی هر جامعه به تفکرات و باورهای آن جامعه وابسته است. برای برپایی جامعهای اسلامی و متحد، نخست باید در صدد اصلاح فکر و باور مسلمانان بود تا بتوان ریشههای افتراق عقیدتی را از بین برد. در مقاله پیش رو ابتدا عوامل اولیه واگرایی مسلمانان در جریان سقیفه و حاکمیت امویان و بازگشت به اشرافیت جاهلی تشریح و تحلیل میشود. سپس ریشههای انحطاط جوامع اسلامی را در چند محور اصلی بررسی و تحلیل میکنیم که عبارت است از: تعطیلی فقه و اجتهاد؛ برپایی تصوّف دنیاگریز؛ التقاط و مسخ مفاهیم دینی؛ مشاجرههای تفرقهانگیز کلامی؛ نفوذ اندیشههای بیگانه.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105064_996979d9e58aa2f38bdb06e2940761c0.pdf
2020-02-20
234
262
اسلام
واگرایی
همگرایی
تحجّر
اجتهاد
پرستو
کلاهدوزها
parastookolahdoozha@gmail.com
1
استادیار گروه تاریخ، دانشگاه دانش البرز، قزوین، ایران
LEAD_AUTHOR
حمید
عابدیها
abediha_khasteh@yahoo.com
2
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران
AUTHOR
قرآن کریم.
1
نهجالبلاغه (1379). ترجمه: محمد دشتی، قم: طلیعه نور.
2
آل کاشف الغطاء، محمد حسین (۱۴۰۴). کیف یتحد المسلمون حول الوحدة الاسلامیة: افکار و دراسات، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
3
ابن کثیر، اسماعیل بن عمر (1411). البدایة والنهایة فی التاریخ، بیروت: مکتبة المعارف، ج8.
4
ابنخلدون، عبدالرحمن (1362). مقدمه ابنخلدون، ترجمه: محمد پروین گنابادی، تهران: علمیفرهنگی، چاپ چهارم، ج1.
5
ابوحیان توحیدی، علی بن محمد (1417). اخلاق الوزیرین، وضع حواشیه: خلیل المنصور، بیروت: دار الکتب العلمیة.
6
احمد بت، بشیر (۱۳۹۰). «بررسی دلایل انحطاط تفکر اسلامی و راههای احیای آن»، در: اندیشه تقریب، ش27، ص31-43.
7
احمد دار، ریاض (1387). «مبادی و مبانی همگرایی مذهبی از منظر استاد شهید مطهری»، در: طلوع، ش25، ص57-78.
8
اقبال لاهوری، محمد (1379). احیای فکر دینی در اسلام، ترجمه: احمد آرام، تـهران: کانون نشر و پژوهشهای اسلامی.
9
اقبال، جاوید (1372). زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ترجمه: شهیندخت کامران مقدم صفیاری، مشهد: آستان قدس رضوی.
10
الگار، حامد (1362). نهضت بیدارگری در جهان اسلام، ترجمه: محمدمهدی جعفری، تهران: انتشار.
11
الویری، محسن (1388). «همگرایی ردههای دینی در سپهر آموزههای اسلامی»، در: الاهیات اجتماعی، ش2، ص39-64.
12
بلاذری، احمد بن یحیی (1364). فـتوح البـلدان، تـرجمه: آذرتاش آذرنـوش، تـهران: بنیاد فرهنگ ایران، چاپ دوم.
13
بهشتی، سید محمدحسین (1386). سخنرانی در پنجمین کنگره سالانه اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا، تهران: بنیاد نشر آثار و اندیشههای آیتالله دکتر بهشتی.
14
پطروشفسکی، ایلیا پاولویچ (1348). اسلام در ایران، ترجمه: کریم کشاورز، تهران: پیام، چاپ چهارم.
15
تبرائیان، محمدحسن (1384). استراتژی تقریب مذاهب اسلامی: مجموعه مقالات هجدهمین کنفرانس بینالمللی وحدت اسلامی، تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، چاپخانه فجر اسلام.
16
جناتی، محمدابراهیم (1381). همبستگی ادیان و مذاهب اسلامی، قم: انصاریان.
17
حکیم، محمدباقر (1377). وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنت، ترجمه: عبدالهادی فقهیزاده، تهران: تبیان.
18
حلبی، علیاصغر (1374). تاریخ نهضتهای دینیسیاسی معاصر، تهران: بهبهانی.
19
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1416). محاضرات الادباء و محاورات الشعراء والبلغا، قم: مکتبة الحیدریة.
20
رشید رضا، محمد (۱۹۹۰). تفسیر القرآن الحکیم: المشتهر باسم تفسیر المنار، مصر: الهیئة المصریة العامة للکتاب، ج7.
21
رضوانی، علیاصغر (1387). «همگرایی مذاهب اسلامی از دیدگاه قرآن و روایات»، در: طلوع، ش25، ص103-124.
22
زرینکوب، عبدالحسین (1330). دو قرن سکوت، بیجا: بینا.
23
زقزوق، محمود حمدی (1415). الوحدة الاسلامیة؛ ما لها و ما علیها، بیروت: دار التقریب بین المذاهب الاسلامیة.
24
ستوده، غلامرضا (۱۳۶۵). در شناخت اقبال: مجموعه مقالات، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
25
سروش، عبدالکریم (1375). تفرج صـنع، تـهران: مـؤسسه فرهنگی صراط.
26
شفا، شجاعالدین (بیتا). پس از هزار و چهارصد سال، تهران: فرزاد، ج2.
27
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم(1388). عاشورا، عزاداری، تحریفات: مقالات و مصاحبهها، تصحیح و ویرایش: محمدعلی کوشا، قم: صحیفه خرد.
28
عزیزی، آذر (1388). نقد و بررسی روش تفسیری سید احمدخان هندی، استاد راهنما: عادل نادرعلی، استاد مشاور: مجتبی بیگلری، پایاننامه کارشناسی ارشد الاهیات و معارف اسلامی، گرایش علوم قرآن و حدیث، کرمانشاه: دانشگاه رازی.
29
عنایت، حمید (۱۳۶۵). اندیشه سیاسی در اسلام معاصر، ترجمه: بهاءالدین خرمشاهی، تهران: خوارزمی.
30
الفاخوری، حنا؛ الجر، خلیل (۱۳۵۸). تاریخ فلسفه در جهان اسلامی، ترجمه: عبدالمجید آیتی، تهران: کتاب زمان، چاپ دوم، ج1.
31
فیاض، محمدصادق (1386). «بررسی تقیه مداراتی؛ یکی از راهکارهای انسجام اسلامی در فقه شیعه»، در: سفیر، س1، ش4، ص21-48.
32
قرضاوی، یوسف (1386). «اصول تقریب بین شیعه و سنی»، ترجمه: صلاحالدین عبداللهی، در: آیین، ش7، ص29-31.
33
کلاهدوزها، پرستو؛ بهشتیسرشت، محسن (۱۳۹۵). «بازگشت به جاهلیت و تأثیرات آن بر حکومت علوی»، در: مجموعه مقالات همایش بینالمللی حکومت علوی، نگاهی پس از چهارده قرن، ص460-۴۸۸.
34
کلاهدوزها، پرستو؛ عابدیها، حمید (1394). «بررسی رنسانس اسلامی در تفکرات اقبال لاهوری»، در: جستارهای تاریخی، س6، ش2، ص69-88.
35
گیب، همیلتون (1367). اسلام: بررسی تاریخی، ترجمه: منوچهر امیری، تهران: علمیفرهنگی.
36
مانهایم، کارل (۱۳۵۵). ایدئولوژی و اوتوپیا، ترجمه: فریبرز مجیدی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
37
متقی، علی بن حسام الدین (1413). کنز العمّال فی سنن الاقوال والافعال، بیروت: مؤسسة الرسالة.
38
مجتهد شبستری، محمد (1381). هرمنوتیک، کتاب و سنت، تهران: طرح نو، چاپ ششم.
39
مجتهد شبستری، محمد (1383). تأملاتی در قرائت انسانی از دین، تهران: طرح نو، چاپ دوم.
40
مدرسی طباطبایی، حسین (1393). مکتب در فرآیند تکامل، ترجمه: هاشم ایزدپناه، تهران: کویر، چاپ نهم.
41
مطهری، مرتضی (1376). امامت و رهبری، تهران: اداره ترجمه و اشاعت سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.
42
مطهری، مرتضی (1380). احیای تفکر اسلامی، تهران: صدرا.
43
مطهری، مرتضی (1384). انسان و سرنوشت، تهران: صدرا.
44
مطهری، مرتضی (1385). بیست گفتار، تهران: صدرا.
45
مغربی، عبدالغنی (1362). دنیای اسلام از پیدایش تا تجدید حیات، ترجمه: شیوا رضوی، تهران: رازی.
46
موثقی، احمد (1370). استراتژی وحدت در اندیشه سیاسی اسلام، قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
47
موثقی، احمد (1374). جنبشهای اسلامی معاصر، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها، چاپ مهر.
48
مودودی، ابوالاعلا (1363). خلافت و ملوکیت، ترجمه: خلیل احمدی حامدی، تهران: فرهنگ قرآن.
49
موسوی، فاطمه سادات (1386). «راهکارهای همگرایی اسلامی در سیره نبوی»، در: سفیر، س1، ش4، ص99-148.
50
نامدار، مظفر (1376). رهیافتی بر مبانی مکتبها و جنبشهای سیاسی شیعه در صدساله اخیر، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
51
نفیسی، سعید (1342). تاریخ اجتماعی ایران از انقراض ساسانیان تا انقراض امویان، تهران: نشریه دانشگاه تهران.
52
هادی، قربانعلی (1386). «انسجام و اتحاد اسلامی در قرآن و حدیث»، در: سفیر، س1، ش4، ص49-97.
53
ORIGINAL_ARTICLE
پیکرکهای انسانریخت زاغه و گشودگی جهانهای آنیمی
تپه زاغه، واقع در شصت کیلومتری جنوب قزوین، محوطهای کمارتفاع با 15 هکتار وسعت است که در 14 فصل کاوش شده است. این مقاله به مجموعهای مهم از یافتههای این محوطه اختصاص دارد که عبارتاند از: «پیکرکهای انسانریخت چکمهای». آنچه نگارش این مقاله را موجب شده به آزمون گذاشتن مطالعهای جزئینگرانه، دقیق و عینی درباره گونهای از پیکرکهای انسانریخت زاغه در نسبت با بافتهای باستانشناختی درونمحوطهای است تا بتوانیم معنای هستیشناختی حضور پیکرکهای چکمهای را از بطن همین مطالعه بافتگرایانه نمایان کنیم. در این پژوهش صرفاً بر پیکرکهای معروف به «چکمهای» تمرکز شده و آنها نیز بر اساس متغیرهای اندازه، نمایش اندامها، بافت کشف، اندامهای جنسی، تزیینات، شکستگیها و ویژگیهای خاص به شکلی طبقهبندیشده توصیف شدهاند. سه بافت اصلی این محوطه نیز در نسبت با پیکرکهای موضوع مطالعه عبارتاند از: کلیّت استقرار زاغه، بنای منقوش و گمانه باستانشناختی K. برای معناکاوی پیکرکهای موضوع مطالعه در چارچوبی باستانشناختی، آنها درون زمینههای «جهان آنیمی»، «چرخه زندگی» و «نسبتهای بومشناختی» جای داده شدهاند. حاصل پژوهش آنکه، پیکرکهای انسانریخت چکمهای، در بافت استقرار هزاره ششم/پنجمی زاغه، با استفاده از همان قابلیتهای مادّی خویش، عرصهای را برای اندیشیدن به امر نااندیشیدنی فراهم کردهاند.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105062_707675779c5a9622f62f968ec864b4f6.pdf
2020-02-20
264
292
پیکرکهای چکمهای
جهان آنیمی
زاغه
باستانشناسی دین
وحید
عسکرپور
v.askarpour@tabriziau.ac.ir
1
استادیار گروه باستان شناسی و باستان سنجی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
LEAD_AUTHOR
الیاده، میرچا (۱۳۶۸). آیینها و نمادهای آشناسازی: رازهای زادن و دوباره زادن، ترجمه: نصرالله زنگویی، تهران: آگاه.
1
الیاده، میرچا (۱۳۸۴). اسطوره بازگشت جاودانه، ترجمه: بهمن سرکارانی، تهران: طهوری.
2
مجیدزاده، یوسف (1382). گزارش سومین فصل حفریات در محوطه باستانی ازبکی، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور.
3
علیزاده، عباس (1383). منشأ نهادهای حکومتی در پیش از تاریخ فارس؛ تل باکون، کوچنشینی باستان و تشکیل حکومتهای اولیه، ترجمه: کورش روستایی، مرودشت: بنیاد پارسه- پاسارگاد.
4
فاضلی نشلی، حسن (1385). باستانشناسی دشت قزوین از هزاره ششم تا هزاره اول قبل از میلاد، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
5
فاضلی نشلی، حسن؛ ایلخانی، هنگامه؛ مارقوسیان، آرمینه؛ بشکنی، امیر (1386 الف). «گزارش مقدماتی گمانهزنی و لایهنگاری تپه چهاربنه دشت قزوین، 1385»، در: گزارشهای باستانشناسی (7)، ص355-375، تهران: پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
6
فاضلی نشلی، حسن؛ ایلخانی، هنگامه؛ مارقوسیان، آرمینه؛ بشکنی، امیر (1386 ب). «گزارش مقدماتی گمانهزنی و لایهنگاری تپه ابراهیمآباد دشت قزوین، 1385»، در: گزارشهای باستانشناسی (7)، تهران: پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
7
ملاصالحی، حکمتالله؛ مشکور، مرجان؛ چایچی امیرخیز، امیر؛ نادری، رحمت (1385). «گاهنگاری محوطه پیش از تاریخی زاغه در دشت قزوین»، در: باستانشناسی 2، ش4، ص26-46.
8
هول، فرانک (1381). «باستانشناسی دوره روستانشینی»، ترجمه: زهرا باستی، در: باستانشناسی غرب ایران، ویراستار: فرانک هول، تهران: سمت.
9
Bailey, Douglas W. (1996). "The Interpretation of Figurines: The Emergence of Illusion and New Ways of Seeing", in: Cambridge Archaeological Journal, 6 (2): 281-307.
10
Bailey, Douglas W. (2005). Prehistoric Figurines: Representation and Corporeality In The Neolithic, London: Routledge.
11
Berezkin, Y. (1994). "Apatani i drevneyshiy Vostok: al’ternativnaja model’slozhnogo obshchestva [Apa Tanis and the ancient near east: Alternative model of complex society]", in: Kunstkamera: Etnograficheskiye Tetradi, 4: 5-19.
12
Binford, L. (1962). "Archaeology as anthropology", in: American Antiquity, 28 (2): 217-225.
13
Bourdieu, P. (1984). Distinction: A Social Critique of the Judgment of Taste, Cambridge: Harvard University Press.
14
Braidwood, R. (1961). "The Iranian Prehistoric Project", in: Iranica AntiquaI, pp. 3-7.
15
Dimitriadis, G. (2006). "From Paleolithic “Venus” up to the Anthropomorphic Atatue-menhir: the Ideological Evolution of the Human Body in Prehistoric Art", in: International Congress Series 1286: 7-12.
16
Durkheim, E. (1975). The Elementary Forms of Religious Life, London: Allen and Unwin.
17
Earle, T. (1978). Economic and Social Organization of a Complex Chiefdom: the Halelea Distinct, Kauai, Hawaii (Anthropological paper, No. 63). AnnArbor: University of Michigan.
18
Fazeli Nashli, H.; Wong, E.; Potts, Daniel T. (2005). "The Qazvin Plain Revisited: a Reappraisal of the Chronology of Northwestern Central Plateau; Iran in the 6th to the 4th Millennium B.C.", in: Journal of Ancient Near Eastern Studies, pp. 3-82.
19
Gibson, James (1979). The Ecological Approach to Visual Perception, Boston: Houghton Mifflin.
20
Hodder, I. (2012). Entangled: An Archaeology of the Relationships between Humans and Things, John Wiley & Sons.
21
Hodgson, L. (2000). "Art, Perception and Information Processing: an Evolutionary Perspective", in: Rock Art Research, 17 (1): 3-34.
22
Hole, F. (2010). "A Monumental Failure: the Collapse of Susa", in: Beyond the Ubaid: Transformation and Integration in the Late Prehistoric Societies of the Middle East, eds. R. A. Carter & G. Phillip, pp. 209-26, The Oriental Institute of the University of Chicago.
23
Ingold, T. (2000). The Perception of the Environment, London: Routledge.
24
Joffe, A.; Dessel, J.; Hallote, R. S. (2001). "The Gilat Woman; Female Iconography, Chalcolithic Cult, and the End of Southern Levantine Prehistory", in: Near Eastern Archaeology, 64 (1/2): 8-23.
25
Kreober, A. L.; Kluckhohn, C. (1952). Culture: a Critical Review of Concepts and Definitions, Cambridge: Harvard University Press.
26
Malafouris, L. (2013). How Things Shape the Mind: a Theory of Material Engagement, MIT Press.
27
Malek-Shahmirzadi, S. (1977). Tepe Zagheh: a Sixth Millennium B.C Village in the Qazvin Plain of the Central Iranian Plateau: A Dissertation in Anthropology, University of Pennsylvania.
28
Mashkour, M. Fontugne; Hatte, C. (1999). "Investigations on the Evolution of Subsistence Economy in the Qazvin Plain (Iran) from the Neolithic to the Bronze Age", in: Antiquity, 73: 65-76.
29
Mellart, J. (1975). The Neolithic of the Near East, New York: Charles Scribner’s Sons.
30
Negahban, E. O. (1979). "A Brief Report on the Painted Building of Zaghe (Late 7th– early 6th Millennium B.C)", in: Paleorient, 5: 239-250.
31
Negahban, E. O. (1984). "Clay Figurines of Zaghe", in: Iranica Antiqua, XIX: 1-19.
32
Service, E. R. (1962). Primitive Social Organization, New York: Random House.
33
Walsh, R. (2001). "Shamanic Experiences: a Developmental Analysis", in: Journal of Humanistic Psychology, 41: 31-52.
34
Yakar, J. (2005). "The Language of Symbols in Prehistoric Anatolia", in: Documenta Praehistorica, XXXII: 111-121.
35
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل معرفتشناسی عرفان مانوی و مولوی
مبانی نظری کیش مانوی اصولاً عرفانی است. زهد، ریاضت، گیاهخواری، تزکیه و تهذیب نفس، نیکی، راستی، پاکی، جوانمردی، باور به جدایی مطلق نور و ظلمت و خیر و شر، و اهمیت کسب معرفت در این دین برای دستیابی به رستگاری از مباحث مهم مانویت است. مانویان معرفت به ذات خداوند را شرط اصلی رستگاری میدانستند. از اینرو، باورهای این دین در حوزة معرفتشناسی در خور توجه است. از سوی دیگر، مولوی نظمی را در شیوه تفکر عرفانیاش وضع کرده که خاستگاهش همچنان محل تأمل دانشمندان است. اگرچه زهد، تزکیه، تهذیب نفس، جوانمردی، و جدایی نور و ظلمت در اندیشههای مولوی با آنچه مانی و مانویان میگفتند بسیار شباهت دارد، جدایی انسان از اصل خویش، بیاعتنایی به جهان مادی، بهویژه اهمیت معرفت و دانش در خداشناسی و خودشناسی از مؤلفههای بسیار مهم در ساختار معرفتشناسی مانی و نیز مولانا است. جستار حاضر پس از واکاوی عناصر معرفتشناسانه دو عرفان مانوی و مولوی میکوشد پیوندهایی را بیابد که ممکن است میان مؤلفههای این دو نگرش باشد.
https://adyan.urd.ac.ir/article_105063_239b6f5d4e48382cf8aa3aec98be4550.pdf
2020-02-20
294
312
عرفان
مانوی
معرفتشناسی
مولوی
رحیم
کرمی
karami.ravansar@gmail.com
1
دانشجوی دکتری زبان و ادب فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
AUTHOR
مرتضی
رزاق پور
morteza.razaghpoor@yahoo.com
2
استادیار گروه زبان و ادب فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
LEAD_AUTHOR
آقایی، اصغر؛ ایزدپناه، عباس (1394). «خیر و شر از دیدگاه مولوی در مثنوی معنوی»، در: پژوهشهای فلسفیکلامی، ش4، ص43-70.
1
آلبری، چارلز رابرت سیسل (1388). زبور مانوی، ترجمه: ابوالقاسم اسماعیلپور، تهران: اسطوره.
2
اسماعیلپور مطلق، ابوالقاسم (1381). «کیش گنوسی و عرفان مانوی»، در: نامه مفید، ش30، ص77-97.
3
بهار، مهرداد؛ اسماعیلپور، ابوالقاسم (1394). ادبیات مانوی، تهران: کارنامه.
4
تقیزاده، سید حسن (1388). مقالات تقیزاده، به کوشش: ایرج افشار، تهران: توس.
5
زمانی، کریم (1386). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر اول و چهارم، تهران: اطلاعات.
6
شجری، رضا (1385). «چهرههای گونهگون نفس در مثنوی مولانا»، در: مطالعات عرفانی، ش4، ص115-139.
7
شکری فومشی، محمد (1382). «مبانی عقاید گنوسی در مانویت: با رویکردی بر پدیدارشناسی نظام اساطیر»، در: نامه ایران باستان، س3، ش1، ص35-66.
8
صمصام، حمید؛ نجار همایونفر، فرشید (1384). «نظری بر معرفتشناسی از منظر مولوی»، در: پژوهشنامه ادب غنایی، س3، ص79-94.
9
صمیمی، پیمان (1396). مبانی نظری عرفان مانوی، پایاننامه کارشناسی ارشد ادیان و عرفان، استاد راهنما: سید سعیدرضا منتظری، قم: پردیس فارابی دانشگاه تهران.
10
کلیمکایت، هانس یواخیم (1384). هنر مانوی، ترجمه: ابوالقاسم اسماعیلپور، تهران: اسطوره.
11
منتظری، سید سعیدرضا؛ صمیمی، پیمان (1397). «جهانشناسی مانوی و ویژگیهای عرفانی آن»، در: پژوهشهای ادیانی، ش12، ص47-64.
12
مولوی، جلالالدین (1396). مثنوی معنوی، تصحیح: محمدعلی موحد، تهران: هرمس.
13
نیکلسون، رینولد آلن (1388). تصوف اسلامی و رابطه انسان و خدا، ترجمه: محمدرضا شفیعیکدکنی، تهران: سخن.
14
نیولی، گراردو (1373). «آیین مانی»، در: آیین گنوسی و مانوی، ویراسته: میرچا الیاده، ترجمه: ابوالقاسم اسماعیلپور، تهران: فکر روز، ص119-159.
15
وامقی، ایرج (1378). نوشتههای مانی و مانویان، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
16
Lieu, S. N. C. (1992). Manichaeism in Later Roman Empire and Medieval China, Tübingen.
17