بررسی روند تغییرات سبکی جایگاه تدفین زرتشتیان ایران و پارسیان هند

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته دکتری باستان‌شناسی، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران

2 استاد گروه باستان‌شناسی، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران

3 استاد گروه ایران‌شناسی، دانشگاه رم، رم، ایتالیا

چکیده

 شیوه تدفین زرتشتیان، شیوه‌ای خاص و متفاوت با دیگر مذاهب است که از نظر راهبردی و هدف در بیشتر ادوار و مکان‌های مختلف جغرافیایی رعایت شده، اما در شیوه اجرا تفاوت‌هایی در آن حاصل شده است. این تفاوت‌ها، انعکاس‌دهنده تحولات محیطی، فرهنگی و اجتماعی زرتشتیان در طول این سده‌ها است. از این‌رو بررسی روند این تغییرات می‌تواند به درک بهتری از جوامع زرتشتی در طول دوره اسلامی منجر شود. شیوه استفاده‌شده در پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادی و از نظر روش میدانی بوده و نحوه گردآوری داده‌ها نیز اسنادی و کتاب‌خانه‌ای است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که برای زرتشتیان ایرانی و پارسیان هند، نیالودن عناصر طبیعی و در معرض خورشید قراردادن جسد مهم‌ترین اصل آیینی محسوب می‌شده و برای حفظ این آیین، در موقعیت‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، زمانی، محیطی و ... بناهایی متناسب با آیین خود برپا داشته‌اند. اما با شروع مدرنیسم و وضعیت پیچیده نظام‌های کلان‌شهری در اواخر سده بیستم میلادی، جامعه زرتشتی، به‌خصوص زرتشتیان ایران، با این موج همراه شدند و مناسبات اجتماعی را به اجرای سنت‌های کهن، از جمله شیوه تدفین، ترجیح دادند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Review of the Trend of Stylistic Changes in the Burial Place of Iranian Zoroastrians and Indian Persians

نویسندگان [English]

  • melika heydari 1
  • Reza Mehrafarin 2
  • carlogiovanni cereti 3
1 PhD Graduate in Archeology, University of Māzandarān, Māzandarān, Iran
2 Professor Department of Archeology, University of Māzandarān, Māzandarān, Iran
3 Professor Department of Iranology, University of Rome, Rome, Italy
چکیده [English]

The burial method of Zoroastrians is a special and different method from other religions that has been observed strategically and purposefully in most different periods and geographical places, but there have been differences in the method of execution. These differences reflect the environmental, cultural and social developments of Zoroastrians over these centuries. Therefore, examining the trend of these changes can lead to a better understanding of Zoroastrian communities during the Islamic period. The method used in the present article is fundamental in terms of purpose, and also field study. Furthermore, the method of data collection is documentary and library. The results of the study show that for Iranian Zoroastrians and Indian Persians, not polluting the natural elements and exposing the body to the sun was the most important ritual principle that in order to preserve it in different cultural, social, temporal and environmental situations, they erected buildings in accordance with their rites. But with the onset of modernism and the complex situation of metropolitan systems in the late twentieth century, Zoroastrian society, especially the Zoroastrians of Iran, joined this wave and preferred social relations to the implementation of ancient traditions, including burial.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Zoroastrianism
  • Burial
  • Indian Persians
  • Iranian Zoroastrians
آذرگشسب، اردشیر (1358). مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان، تهران: فروهر.
اونوالا، مانک رستم (1922). روایات داراب هرمزدیار، بمبئی: بی‌نا.
بویس، مری (1364). «مانکجی لیمجی هاتریا در ایران»، ترجمه: هاشم رضی، در: چیستا، ش26، ص424-432.
بویس، مری (1374). تاریخ کیش زرتشت، ترجمه: همایون صنعتی‌زاده، تهران: توس.
بویس، مری (1377). چکیده تاریخ کیش زرتشت، ترجمه: همایون صنعتی‌زاده، تهران: صفی‌علی‌شاه.
بویس، مری (1381). زرتشتیان: باورها و آداب دینی آنها، ترجمه: عسکر بهرامی، تهران: ققنوس.
بویس، مری (1393). منابع مکتوب دین زرتشتی، ترجمه: شیما جعفری، تهران: مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
تاورنیه، ژان باتیست (1382). سفرنامه تاورنیه، ترجمه: حمید ارباب شیرانی، اصفهان: نیلوفر.
ترومپلمن، لئو (1373). «قبور و آیین تدفین در دوره ساسانی»، در: باستان‌شناسی و تاریخ، دوره 8، ش15، ص29-37.
جکسن، آبراهام ویلیامز (1387). سفرنامه جکسن: ایران در گذشته و حال، ترجمه: منوچهر امیری و فریدون بدره‌ای، تهران: خوارزمی، چاپ پنجم.
دلاواله، پیترو (1384). سفرنامه پیترو دلاواله (قسمت مربوط به ایران)، ترجمه: شعاع‌الدین شفا، تهران: علمی فرهنگی، چاپ چهارم.
دوست‌خواه، جلیل (1375). اوستا، تهران: مروارید.
رضی، هاشم (1376). وندیداد، تهران: فکر روز.
رهبر، مهدی (1381). هشتمین فصل کاوش‌های باستان‌شناسی بندیان، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور، پژوهشکده باستان‌شناسی.
رهبر، مهدی (1389). «آتشکده بندیان درگز؛ یک ‌بار دیگر»، در: پژوهش‌های باستان‌شناسی مدرس، س2 و 3، ش4 و 5، ص167-177.
رهبر، مهدی (1396). فصل اول کاوش‌های باستان‌شناسی در دخمه ترک‌آباد اردکان، تهران: سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری، پژوهشکده باستان‌شناسی.
سیفی، سعیده (1387). ترجمه نامه‌های دوم و سوم منوچهر، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته فرهنگ و زبان‌های ایران باستان، استاد راهنما: محمود طاووسی، استاد مشاور: محمد مطلبی، کرمان: دانشگاه شهید باهنر کرمان
سیلوا فیگوئروا، دن گارسیاد (1363). سفرنامه دن گارسیاد سیلوا فیگوئروا (سفیر اسپانیا در دربار شاه‌عباس اول)، ترجمه: غلام‌رضا سمیعی، تهران: نشر نو.
شاردن، ژان (1372). سفرنامه شاردن، ترجمه: اقبال یغمایی، تهران: توس، ج8.
طوسی، خواجه نظام‌الملک ابوعلی حسن (1340). سیرالملوک: سیاست‌نامه، به اهتمام: هیوبرت دارک، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
مهرآفرین، رضا؛ حیدری، ملیکا (1394). یشت و خشت: آیین‌های زرتشتیان یزد، تهران: فروهر.
هرودوت (1389). تاریخ هرودوت، ترجمه: مرتضی ثاقب‌فر، تهران: اساطیر، ج1.
Aoki, T. (2009). "A History of Zoroastrians in Modern Japan", in: Hamazor, 11, pp. 19-21.
Boyce, M. (1974). "An Old Village Dakhma of Iran", in: Memorial Jean de Menasce, pp. 3-9, Louvain
Boyce, Mary (1979). Zoroastrians: Their Religious Beliefs and Practices, London, Boston and Henle: Routledge & Kegan Paul.
Dhabhar, B. N. (1932). The Persian Rivayats of Hormazyar Framarz and Others, Bombay: The K.R Cama Oriental Institute.
Gignoux, P. (2008). "Le site de Bandiān revisité", in: Studia Iranica, 37 (2): 163-174.
Hintze, A. (2017). "Zoroastrian Afterlife Beliefs and Funerary Practices", In: The Routledge Companion to Death and Dying, pp. 86-97, Routledge.
Huff, D. (2004). "Archaeological Evidence of Zoroastrian Funerary Practices", In: Zoroastrian Rituals in Context, pp. 593-630, Brill.
Kamerkar, M.; Dhunjisha, S. (2002). From the Iranian Plateau to the Shores of Gujarat: the Story of Parsi Settlements and Absorption in India, Allied Publishers.
Kotwal, F. M. (1995). "The Parsi Dakhma: its History and Consecration", in: Au Carrefour des Religions, Mélanges Offerts à Philippe Gignoux, Res Orientalis, Vol. VII, Textes réunis par Rika Gyselen, Bures-sur-Yvette, Paris, pp. 161-170.
Modi, J. J. (1917). "A Few Notes on Broach from an Antiquarian Point of View", in: Asiatic Papers: Papers Read Before the Bombay Branch of the Royal Asiatic Society, pp. 42-67, Bombay, The Times Press.
Modi, J. J. (1922). The Religious Ceremonies and Customs of the Parsees, Bombay: British India Press.
Nanji, R.; Dhalla, H. (2007). "The Landing of the Zoroastrians at Sanjan: the Archaeological Evidence", in: Parsis in India and the Diaspora, pp. 49-72, Routledge.
Russell, James (1990). "Burial iii. In Zoroastrianism", in: Encyclopedia of Iranica, pp. 561-563.
Shokoohi, M.; Shokoohi, N. H. (2010). "The Island of Diu, its Architecture and Historic Remains", in: South Asian Studies, 26 (2): 161-191.
Sołtysiak, A.; Mousavinia, M. (2018). "Human Remains from Tepe Qaleh Khalachan, Iran", in: Bioarchaeology of the Near East, 12: 46-54.
Vevaina, L. (2013). "Excarnation and the City: The Tower of Silence Debates in Mumbai", in: Topographies of Faith: Religion in Urban Space, Leiden: Brill Academic Publishing, pp. 73-95.