بررسی تطبیقی مصادیق «احسان» در قرآن و عهدین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث‌، گروه ‌الاهیات، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

2 استادیار گروه ‌الاهیات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایران

3 استادیار گروه ‌الاهیات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم‌شهر، قائم‌شهر، ایران

4 استادیار گروه ‌الاهیات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران

چکیده

«احسان» یکی از مفاهیم ارزشمند اخلاقی است که در تعالیم دین مبین اسلام و ادیان پیشین تأکید جدی و اساسی بر آن شده است. با توجه به متون کتب مقدس می‌توان گفت هدف غایی ادیان ‌‌الاهی، بسط و گسترش نیکوکاری است. در قرآن و کتب عهدین، آیات و تعالیم ارزشمندی ذکر شده است که عمل به هر یک از آنها می‌تواند انسان را به سرمنزل مقصود راهنمایی کند و مقدمات تقرب وی را به درگاه خداوندی بیش از پیش هموار سازد. این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی‌تحلیلی و با هدف تطبیق دیدگاه قرآن و کتب عهدین دربارۀ مصادیق «احسان» صورت گرفته است. در نتیجه با توجه به آیات قرآن و تعالیم عهدین، می‌توان تصویری روشن از جایگاه واقعی تعالیم قرآنی در نهادینه‌سازی آموزه‌های اخلاقی و تأثیر بیشتر آن بر تعالیم عهدین ارائه کرد. نتایج بررسی تطبیقی نشان می‌دهد مصادیق «احسان» در قرآن و کتب عهدین شامل زکات، صدقه، انفاق، اطعام نیازمندان و محبّت است که می‌تواند به گروه‌های مختلف جامعه اختصاص یابد؛ اما تفاوتشان در این است که در قرآن نسبت به کتب عهدین، احسان تنوع بیشتری دارد و بر آن تأکید بیشتری شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Comparative Study of Examples of "Benevolence" in the Quran and the Bible

نویسندگان [English]

  • Pari Firuzfard 1
  • Seyyed Ahmad Miriyan Akandi 2
  • Morteza Khorrami 3
  • Mahdi Afchangi 4
1 PhD Student in Quranic and Hadith Sciences, Department of Theology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran
2 Assistant Professor, Department of Theology, Islamic Azad University, Sari Branch, Sari, Iran
3 Assistant Professor, Department of Theology, Islamic Azad University, Ghaemshahr Branch, Ghaemshahr, Iran, morteza
4 Assistant Professor, Department of Theology, Islamic Azad University, Gorgan Branch, Gorgan, Iran
چکیده [English]

Benevolence is one of the valuable moral concepts that has been seriously and fundamentally emphasized in the teachings of Islam and previous religions. According to the biblical texts, it can be said that the ultimate goal of the divine religions is the expansion and extension of charity. In the Quran and the Bible, valuable verses and teachings have been mentioned, the practice of each of which can guide man to his destination and smooth the path for his approach to God more than before. This research has been done based on descriptive-analytical method and with the aim of applying the view of the Quran and the books of the Bible about the examples of "benevolence". As a result, according to the verses of the Quran and the teachings of the Bible, a clear picture of the real position of the Quranic teachings in the institutionalization of moral teachings and its greater impact on the teachings of the Bible can be provided. The results of a comparative study show that the examples of "benevolence" in the Quran and the Bible include zakat (almsgiving), charity, donation, feeding the needy and affection that can be assigned to different groups of society; but the difference is that in the Quran, benevolence is more diverse and emphasized than in the Bible.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Quran
  • Bible
  • Moral Doctrine
  • Benevolence
  • Comparative Study
قرآن کریم (1392). ترجمه: ناصر مکارم شیرازی، تهران: نشر عابدزاده.
سید رضی، محمد بن حسین (1391). نهج البلاغه، ترجمه: محمدتقی جعفری، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
آشتیانی، جلال‌الدین (1389). تحقیقی در دین مسیح، تهران: نگارش، چاپ اول.
استیفن، نیل (1335). سیرت کامل شخص، تهران: نور جهان.
انجیل لوقا (1981). ترجمه: مولوی عمادالدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الثالثه.
انجیل متی (1999). ترجمه: مولوی عمادالدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الثالثه.
بایرناس، جان (1393). تاریخ جامع ادیان، تهران: علمی و فرهنگی، چاپ اول.
پولس رسول (1988). رساله به غلاطیان. ترجمه: مولوی عمادالدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الرابعه.
جوادی آملی، عبدالله (1392). تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تهران: اقدسیه، چاپ سوم.
حسینی خاتون‌آبادی، میرمحمدباقر بن اسماعیل (1383). ترجمۀ اناجیل اربعه، تهران: فرهنگ.
خرمشاهی، بهاءالدین (1383). دانش‌نامۀ قرآن و قرآن‌پژوهی، تهران: نشر دوستان، چاپ اول.
رازی، محمد بن عمر (2003). التفسیر الکبیر، بیروت: دار احیاء التراث، الطبعه الاولی.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (2001). معجم مفردات الفاظ قرآن، تحقیق: ندیم مرعشلى، قم: المکتبه المرتضویه، الطبعه الاولی.
سفر پیدایش (1992). ترجمه: مولوی عماد الدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الثانیه.
سفر تثنیه (1981). ترجمه: مولوی عمادالدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الاولی.
طباطبایی، محمدحسین (1363). المیزان، ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی، تهران: بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، چاپ دوم.
کلینی، محمد بن یعقوب (1365). اصول کافی، تهران: دار الکتب الاسلامیه، الطبعه الاولی.
کهن، ابراهام (1390). گنجینه‌ای از تلمود، ترجمه: امیرفریدون گرگانی، تهران: اساطیر، چاپ اول.
مزامیر داوود (2001). ترجمه: مولوی عماد الدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الرابعه .
مصباح یزدی، محمدتقی (1386). اخلاق در قرآن، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
مطهری، مرتضی (1367). تعلیم و تربیت در اسلام، تهران: صدرا، چاپ اول.
مطهری‌، مرتضی (1377). آشنایی با قرآن، تهران: صدرا، چاپ اول.
مکارم شیرازی، ناصر؛ و دیگران (۱۳۷۶). تفسیر نمونه، قم: ذوی القربی، چاپ سوم.
میدیا، ماستر (1995). التفسیر التطبیقی‌ للعهد الجدید، القاهره: شرکه‌ ما‌ستر میدیا، الطبعه الاولی.
نامه اول قرنتیان (1999). ترجمه: مولوی عماد الدین، بیروت: المطبعه الأمریکیه، الطبعه الثالثه.
یاسپرس، کارل (1389). مسیح، ترجمه: احمد سمیعی گیلانی، تهران: خوارزمی، چاپ سوم.